Promoting peace and harmony from an Abrahamic perspective

فداکاری چیست؟

​

"فداکاری" به معنای دست کشیدن از چیزی با وجود عشق به آن است -  برای خدا یا شخص دیگری

​

چرا فداکاری مهم است؟

​

فداکاری می تواند به ما کمک کند تا رابطه بهتری با خالق خود و با یکدیگر داشته باشیم. فداکاری لازم است تا ما به ظرفی تبدیل شویم که از طریق آن عشق خود را به دیگران تقسیم کنیم.  از طریق اعمال  فداکاری ما کمک می کنیم تا هم خودمان و هم خودمان سود ببریم  دیگران با استفاده از نعمت هایی که به ما عطا شده است. ما را قادر می سازد تا محیط های شادتر، روابط رضایت بخش تر را تشکیل دهیم  و جوامع کاربردی تر  که توسط "خود" و "طمع" هدایت نمی شوند.  از طریق اعمال فداکاری، ما یک پلت فرم قوی برای دیگران ایجاد می‌کنیم تا خلاق‌تر باشند و بیشتر به هدف روحی خود صادق باشند.   اگر بخواهیم به عنوان فردی از منظر معنوی رشد کنیم، فداکاری ضروری است.  این به قلب‌های ما کمک می‌کند تا در اعمال عشق، صلح و مهربانی متحد شوند و بنابراین به منبع زندگی و به یکدیگر «متصل» بمانند.  

​

چگونه فداکاری می تواند به ما کمک کند؟

​

فداکاری می تواند از بسیاری جهات به ما کمک کند. این می تواند به ما کمک کند تا با به اشتراک گذاشتن آن با دیگرانی که کمتر خوش شانس هستند، قدردانی و قدردانی خود را نسبت به خداوند نسبت به آنچه داریم نشان دهیم. این می‌تواند به ما کمک کند که احساس شایسته‌تر بودن برای بخشش او کنیم و بنابراین، اگر پس از رسیدن علم به ما گناه کرده‌ایم، احتمال بیشتری دارد که با توبه خالصانه به او روی آوریم.  این می تواند به ما کمک کند تا احساس نزدیکی به او کنیم، و بنابراین احتمال اینکه از ویژگی های زیبای او بهره مند شویم و آنها را در زندگی خود بگنجانیم، مسئولیت پذیر باشیم و از این ویژگی ها برای کمک و بهره مندی دیگران در راه او استفاده کنیم، بیشتر می شود. کسانی که دیگران را همانطور که خودشان را دوست دارند، از طریق اعمالشان دوست دارند  فداکاری می تواند از طریق اعمال خود ثابت کند که واقعاً ایمان دارند و با رفتار با دیگران چگونه می خواهند با آنها رفتار شود.

​

گاهی اوقات ممکن است ما را مجبور به «بخشیدن» برای کمک به دیگری برای دریافت «بازگشت» یا به این دلیل که معتقدیم خودمان از آن سود خواهیم برد، سوق دهیم. گاهی اوقات مردم به دیگران نیکی می کنند تا مورد پسند دیگران قرار گیرند که به عنوان مثال باعث می شود احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند. یا شاید انجام یک عمل محبت آمیز به منظور احساس "قدردانی و ارزش گذاری توسط دیگران". یا صدقه دادن در ملاء عام برای ساختن «نام» بهتری برای خود. بسیاری از آنها توسط اعمال فداکاری هدایت می شوند زیرا معتقدند این امر آنها را قادر می سازد تا از یک جهت "موفق تر" شوند. بیایید از خود بپرسیم که آیا این عمل "فداکاری" ناشی از منیت و طمع است یا از خودگذشتگی انجام می شود؟ اگر فداکاری به دیگران کمک کند، اعمال فداکاری برای به دست آوردن «بازگشت» همچنان خوب است. با این حال، زمانی که انتظار داریم و برای چیزی که معتقدیم فداکاری است، بازگشتی دریافت می‌کنیم - می‌توانیم استدلال کنیم که این در واقع یک قربانی واقعی نیست - زیرا نیات ما بر این نیست که چیزی را به طور کامل برای شخص دیگری واگذار کنیم. انگیزه آن عشق به خودمان است تا عشق به دیگران. هنگامی که ما به منظور بازگشت در این  زندگی جهانی،  ما از دیگران انتظار داریم که از کاری که برای آنها انجام می دهیم "قدردانی" کنند - و این می تواند باعث شود که آنها احساس ناراحتی کنند و اگر نتوانند لطف خود را برگردانند یا اگر آنچه را که انتظار داریم برنگردانیم، می تواند یک پیامد منفی داشته باشد. بر روابط ما با دیگران تأثیر می گذارد و باعث می شود کمتر به کمک دیگران ادامه دهیم.  

​

برخی از ما ممکن است با نیت خالص عشق به خالق خود و به این دلیل که می خواهیم عشق خود را به او «اثبات» کنیم، به سوی «قربانی کردن» سوق داده شوند. این افراد تمایل دارند که محبت به او و فداکاری و اشتیاق به نزدیک‌تر شدن به او رانده شوند، و بنابراین «بندگان» مشتاقی می‌شوند که حتی ممکن است آماده باشند تا جان خود را در راه او فدا کنند. هنگامی که ما کتاب مقدس را مطالعه می کنیم که بندگان خدا دعوت می شوند تا به بشریت خدمت کنند و مسئولیت رفتار خود را با کمک به جامعه و منافع دیگران از طریق ادغام ویژگی های او در رفتار خود بر عهده بگیرند. آنها ظروفی برای نور او می شوند تا بر بقیه بشریت بتابد و از طریق فداکاری خود به او اغلب در راه او مبارزه می کنند و با سختی روبرو می شوند. این افراد آماده قربانی کردن هستند  لذت های جسمانی دنیوی را رها کرده و از آنها دست بکشید  نعمت ها و لذت های دنیوی در ازای ادراک حضور معنوی خالق خود، و دیگران را نیز به این امر دعوت کنند.  

کتاب مقدس به ما می آموزد که "قربانی کردن" می تواند به "پاکسازی" خود از گناه کمک کند.  در گذشته، و طبق کتاب مقدس، مردم قربانی‌های سوختنی را به خداوند تقدیم می‌کردند و از آنها خواسته می‌شد از آنچه دوست دارند صرف نظر کنند و به عنوان قربانی برای او تقدیم کنند. تا زمان  معبد دوم در اسرائیل، بسیاری معتقد بودند که تنها از طریق قربانی کردن حیوانات می توان گناهان را بخشید.  بسیاری از مردم هنوز نماز و روزه و صدقه را صرفاً برای رضای خدای خود انجام می دهند و حیواناتی را برای او قربانی می کنند. در حین  زیارت مکه  اما بیایید از خود بپرسیم که چرا خداوند چنین قربانی را از ما برای او می خواهد؟ آیا او به دعاهای ما "نیاز" دارد؟ آیا او به فداکاری های ما نیاز دارد؟ آیا او «نیاز» دارد که ما روزه بگیریم و عبادت کنیم و دعا کنیم و این چیزها را برای او قربانی کنیم؟ هرچه بیشتر کتاب مقدس را مطالعه کنیم، بیشتر می‌فهمیم که خدا «بی نیاز» است و «خودمان» است.  که این فداکاری ها سود می بخشد، و این سودی است که برای ما دارد که خالق ما را خشنود می کند. ما از طریق فداکاری، عشق و ارادت خود را به او و  دیگران. با تقوای فداکاری و اثبات ارادت خود به او، به او نزدیک می شویم و ایثار کمک می کند.  احساس کنیم که شایسته حضور او هستیم. هنگامی که احساس می کنیم شایسته حضور او هستیم، بیشتر احساس می کنیم که برای بخشش به او متوسل شویم و باور کنیم که او توبه ما را خواهد پذیرفت. بسیاری بر این باورند که اعمال خوب، اعمال بد را از بین می‌برد و از طریق اعمال قربانی، ما از گناهان پاک می‌شویم. بر اساس کتاب آسمانی، خداوند آمرزنده و مهربان است و کسانی را که از جهل ما گناه کرده و توبه کنند و راه خود را اصلاح کنند، می بخشد. اما در مورد کسانی که گناه می‌کنند در حالی که می‌دانند کاری که انجام می‌دهند یا می‌گویند «اشتباه» و برای او ناخوشایند است، چطور؟ شرم از گناه پس از معصیت در حالی که می‌دانست گاهی می‌تواند روح را از استغفار باز دارد.  زیرا ممکن است احساس کنند که «لایق» بخشش او نیستند. بنابراین فداکاری هایی مانند دعا برای دیگران، روزه گرفتن، انفاق و بخشیدن از آنچه دوست داریم برای کمک به دیگران و نثار نعمت های خود در جهت نفع دیگران می تواند به ما کمک کند تا مسئولیت اعمال خود را بر عهده بگیریم و در خود تأیید کنیم. قلبا که ما واقعا قدردان نعمت هایی هستیم که  به ما عطا شده است و ما واقعاً توبه کرده ایم و اگر برای آمرزش به سوی او توبه کنیم، مستحق آن هستیم.  اعمال ما از  فداکاری برای او مانند اعمال "مبارزه" در راه او است، و به این ترتیب ما را قادر می‌سازد تا ظرف‌هایی از عشق شویم که بتوانیم نور و محبت او را بر دیگران بتابانیم.  

​

در کتاب مقدس به ما یادآوری می شود که نیت قلب ما در هنگام تقدیم قربانی به خالق خود بسیار مهم است. این که آیا قربانی های ما "پذیرفته شده" و بنابراین برای روح ما مفید است یا خیر، به نیت پشت آن بستگی دارد - آیا واقعاً از عشق به دیگران ناشی می شود؟ و اشتیاق حضور او؟  

​

چگونه فداکاری می تواند به دیگران کمک کند؟

​

فداکاری برای دیگران: این زمانی است که ما شادی خود را قربانی می کنیم و از آنچه دوست داریم به نفع یا خوشبختی دیگران می دهیم. کسانی که دیگران را همانطور که خودشان دوست دارند یا حتی بیشتر از خودشان دوست دارند، بیشتر درگیر این اعمال می شوند. درست است، واقعی  فداکاری برای دیگران زمانی است که بدون توقع بازگشت می دهیم. ممکن است سطوح مختلفی از فداکاری برای دیگران وجود داشته باشد- برای مثال دادن به کسانی که از خانواده و دوستان خود دوستشان داریم و دیدن مزایایی که برای آنها دارد می تواند ما را خوشحال کند زیرا می توانیم ببینیم که فداکاری هایمان چگونه به کسانی که دوستشان داریم کمک می کند. مرحله بعدی این است که در خفا به کسانی بدهیم که نمی شناسیم، از خانواده خونی ما نیستند، حتی وقتی به آنها می دهیم نمی دانند ما کی هستیم. وقتی ما برای دیگران فداکاری می کنیم، نیت در قلب ما "به نفع دیگران" است. وقتی به خاطر شفقت و عشقی که به دیگران داریم خودمان را قربانی می کنیم،  

​

چگونه و چه چیزی را قربانی کنیم؟

​

قربانی انواع مختلفی دارد. فداکاری می تواند شامل کنار گذاشتن «زمان» یا «غذا» یا «پول» یا «لباس» باشد - هر چیزی که شامل بخشش از خودمان، به قصد خشنود یا تشکر از خدا یا سود بردن از کسی باشد. در اینجا چند نمونه از فداکاری آورده شده است:

​

دعا برای دیگران

روزه داری

غذا دادن به گرسنگان

مراقبت از یک یتیم

بخشش خیریه

وقت گذاشتن برای "گوش دادن" به دیگران و کمک به آنها در طول مبارزاتشان

وقت گذاشتن برای بودن در کنار دیگران در ساعت نیازشان

مراقبت از کسی که از یک وضعیت سلامتی رنج می برد

وقت گذاشتن و  تلاش برای به اشتراک گذاشتن دانش خود با دیگران

صرف زمان و تلاش برای ایستادگی در برابر ظلم بر همنوعانمان

کمک به یک نابینا برای عبور از خیابان

غذا دادن به حیوان گرسنه

تامین گرما و سرپناه برای فرد دیگری یا  موجود

کمک به مسافر

کلمات محبت آمیز

لبخند زدن برای خوشحال کردن دیگران

سلام و برکت خود را برای یکدیگر بفرستیم

کنترل امیال و عواطف خود به نفع فرد دیگری

مسئولیت گفتار و رفتار خود را بپذیریم تا از آسیب غیر ضروری به دیگران جلوگیری کنیم

​

... هر چیزی که مستلزم «بخشیدن» چیزی باشد که دوست داریم، با نیت رضای خدا، یا سود رساندن به دیگری یا موجودی دیگر، می تواند فداکاری تلقی شود. هر چه بیشتر از ثروت و دانش برخوردار شده باشیم، بیشتر می توانیم با دیگران در میان بگذاریم و طبق کتاب مقدس، هر چه بیشتر داشته باشیم، باید بیشتر به عنوان هدیه یا قربانی به عنوان روشی برای نشان دادن قدردانی و خدمت خود ارائه دهیم. خدا و  بشریت. از سوی دیگر، هر چه کمتر ببخشیم و با دیگران شریک شویم، از ما کمتر انتظار می رود و «هیچ روحی بیش از توانش تکلیف نمی شود».  

​

و یادمان باشد که خداوند به فداکاری های ما بی نیاز است - این خود ما هستیم که به آن نیاز داریم و این خودمان و جوامعی که در آن زندگی می کنیم از آن بهره مندیم تا ارتباط بهتری با منبع خود برقرار کنیم و داشته باشیم. رابطه بهتر با یکدیگر  

​

(نوشتن فوق بر اساس  بازتاب دکتر لاله  تونسر)  

​

نقل قول های کتاب مقدس در مورد قربانی

​

و اگر اموال او برای دو لاک پشت یا دو کبوتر کافی نباشد، برای قربانی گناهش یک دهم اَفَه آرد برگزیده برای قربانی گناه بیاورد. او نباید به آن روغن بیافزاید و روی آن کندر نگذارد، زیرا این قربانی گناه است.  لاویان 5:11

​

«آنها باید قوچی بی عیب و با ارزش از گله به عنوان قربانی گناه برای کاهن بیاورند. به این ترتیب کاهن برای گناهی که ناخواسته مرتکب شده‌اند کفاره می‌دهد و بخشیده می‌شوند.» لاویان 5:18

​

و اگر او  بودن  فقیر، و نمی تواند آنقدر زیاد بدست آورد. سپس او یک بره را بردارد  برای  هدایای تقصیری که باید برای او تکان داده شود و برای او کفاره شود، و یک دهم آرد مرغوب مخلوط با روغن برای قربانی گوشت، و یک چوب روغن.  لاویان 14:21

​

و کاهنان نیز که به خداوند نزدیک می‌شوند، خود را تقدیس کنند، مبادا خداوند بر ایشان نفوذ کند.»  خروج 19:22

​

و مرا حرم قرار دهند. تا در میان آنها ساکن شوم. خروج 25:8

​

"سپس یهوه خدا مرد را گرفت و در باغ عدن گذاشت تا از آن مراقبت کند و از آن نگهداری کند."  پیدایش 2:15

​

هر جنبنده ای که زنده است برای شما گوشت خواهد بود. حتی مانند گیاه سبز همه چیز را به شما دادم. پیدایش 9: 3

​

«وقتی یهوه خدایت مرزهایت را چنان که به تو وعده داده است بزرگ می‌کند و تو می‌گویی: «اجازه بده گوشت بخورم»، زیرا مشتاق خوردن گوشت هستی، می‌توانی به اندازه‌ای که دلت می‌خواهد گوشت بخوری.»  تثنیه 12:20

​

از نیکی کردن و شریک شدن در آنچه دارید غافل نشوید، زیرا چنین قربانی هایی مورد رضایت خداوند است.  عبرانیان 13:16

​

عمل به عدالت و عدالت نزد مردم پسندیده تر است  خداوند  از قربانی کردن. امثال 21:3

​

"این فرمان من است که یکدیگر را دوست بدارید همانطور که من شما را دوست داشتم. عشقی بزرگتر از این نیست که کسی جان خود را برای دوستانش فدا کند. شما دوستان من هستید اگر آنچه را که من به شما امر می کنم انجام دهید. یوحنا 15:12-14

​

او گفت: «پسرت، یگانه پسرت اسحاق را که دوستش داری، بگیر و به سرزمین موریا برو و در آنجا او را به عنوان قربانی سوختنی بر یکی از کوههایی که به تو خواهم گفت، بگذران.»  پیدایش 22:2

​

و سموئل گفت: «دارای  خداوند  همان‌طور که از قربانی‌های سوختنی و قربانی‌ها لذت می‌بریم، مانند اطاعت از صدای آنها  خداوند؟ اینک اطاعت بهتر از قربانی و گوش دادن از چربی قوچ است. اول سموئیل 15:22

​

زیرا شما از قربانی لذت نخواهید برد وگرنه آن را تقدیم می کنم. از قربانی سوختنی راضی نخواهی شد. قربانی های خدا روح شکسته است. خدایا، دل شکسته و پشیمان را تحقیر نخواهی کرد. مزمور 51:16-17

​

«زیرا حیات جسم در خون است و من آن را برای شما در قربانگاه دادم تا برای جانهای شما کفاره شود، زیرا این خون است که با جان کفاره می کند.» لاویان 17:11

​

«از قربانی و تقدیم خوشحال نشدی، بلکه به من گوش فرا دادی. قربانی سوختنی و قربانی گناه لازم نیست. مزمور 40:60

​

«برو و یاد بگیر که این یعنی «من رحمت می‌خواهم، نه قربانی». زیرا من نیامدم تا عادلان را بخوانم، بلکه گناهکاران را بخوانم.  متی 9:13

​

زیرا اگر پس از دریافت معرفت حقیقت، عمداً به گناه خود ادامه دهیم، دیگر قربانی برای گناهان باقی نمی‌ماند. عبرانیان 10:26

​

«و آن مرد به قول او بر قربانگاه فریاد زد  خداوند  و گفت: «ای مذبح، قربانگاه، چنین می‌گوید  خداوند: «اینک، پسری به نام یوشیا در خاندان داوود متولد خواهد شد، و کاهنان مکان‌های بلند را که بر شما قربانی می‌کنند، قربانی خواهد کرد و استخوان‌های انسان بر شما سوزانده خواهد شد.»  اول پادشاهان 13:2

​

عشقی بزرگتر از این وجود ندارد که کسی جان خود را برای دوستانش فدا کند. یوحنا 15:13

​

"زیرا حتی پسر انسان نیامد تا او را خدمت کنند، بلکه برای خدمت ..."  مرقس 10:45

​

اما پادشاه به آرونه گفت: «نه، اما من آن را به بهایی از تو خواهم خرید. قربانی سوختنی نخواهم کرد  خداوند  خدای من که هیچ هزینه ای برای من ندارد.» پس داوود خرمن و گاوان را به پنجاه مثقال نقره خرید. دوم سموئیل 24:24

​

«سپس نوح قربانگاهی برای آن بنا کرد  خداوند  و از هر حیوان پاک و پاره‌ای از هر پرنده پاکیزه برداشت و قربانی‌های سوختنی بر مذبح تقدیم کرد. و زمانی که  خداوند  بوی مطبوع،  خداوند  در دل خود گفت: «دیگر به خاطر انسان زمین را نفرین نخواهم کرد، زیرا نیت دل انسان از جوانی بد است. و هرگز آن گونه که انجام داده ام، همه موجودات زنده را نابود نخواهم کرد. پیدایش 8:20-21

​

همه اولزادگان را به من تقدیم کن. هر چیزی که برای اولین بار رحم را در میان قوم اسرائیل، اعم از انسان و حیوان، باز می کند، از آن من است.  خروج 13:2

​

زیرا هر که بخواهد جان خود را نجات دهد، آن را از دست خواهد داد، اما هر که جان خود را به خاطر من از دست بدهد، آن را نجات خواهد داد. لوقا 9:24

​

و اگر می‌دانستید که این یعنی «من رحمت می‌خواهم و نه قربانی»، بی‌گناهان را محکوم نمی‌کردید.  متی 12:7

​

«و هر که صلیب خود را بر نگیرد و از من پیروی نکند، لایق من نیست». متی 10:38

​

«پس اسرائیل با هر چه داشت سفر کرد و به بئرشبع آمد و برای خدای پدرش اسحاق قربانی کرد.»  پیدایش 46:1

​

و برای یک هفته با بسیاری عهد محکم خواهد بست و در نیمی از هفته قربانی و قربانی را پایان خواهد داد. و بر بال مکروهات، کسی که ویران می‌کند، می‌آید تا پایان مقدّر بر ویران‌کننده ریخته شود.  دانیال 9:27

​

"من شبان خوب هستم. شبان خوب جان خود را برای گوسفندان فدا می کند.  یوحنا 10:11

​

«اگر مردی با زنی که کنیز است و به مرد دیگری گماشته شده و هنوز به او فدیه داده نشده یا آزادی داده نشده، دراز بکشد، باید تمایز قائل شد. آنها نباید کشته شوند، زیرا او آزاد نبود. اما او باید غرامت خود را به آن برساند  خداوندا، تا در ورودی خیمه ملاقات، قوچی برای قربانی گناه. و کاهن با قوچ قربانی تقصیر برای او کفاره کند  خداوند  به خاطر گناهی که مرتکب شده است، و گناهی را که مرتکب شده آمرزیده می شود. لاویان 19:20-22

​

"با این حال این خواست از  خداوند  خرد کردن او؛ او را غمگین کرده است. هنگامی که جان او قربانی گناه می کند، فرزندان خود را خواهد دید. او روزهای خود را طولانی خواهد کرد. اراده از  خداوند  در دست او موفق خواهد شد.  اشعیا 53:10

​

«خداوند از قربانی شریر بیزار است، اما دعای راستگو او را خشنود می کند.» امثال 15:8

​

«بگو نماز و قربانی، زندگی و مرگ من، همه برای خداست، پروردگار جهانیان.» قرآن 6:162

هرگز به نیکی نخواهید رسید مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید. هر چه انفاق کنید، خداوند به آن آگاه است». قرآن 3:92

​

و داستان دو پسر آدم را بر آنان به راستى بخوان، آن گاه كه قربانى كردند و از يكى پذيرفته شد و از ديگرى پذيرفته نشد. یکی گفت: "حتما تو را خواهم کشت." دیگری گفت: «خدا فقط از پرهیزگاران می پذیرد».  قرآن 5:27

​

«ای مؤمنان! صدقه های خود را با تأکید بر خیرخواهی و آزار رساندن باطل مکن، چنانکه کسی که مال خود را صرف دیده شدن مردم می کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. مصداق انفاق او صخره ای است که روی آن پوشش نازکی از خاک است: چون باران شدیدی بر آن ببارد، زمین شسته می شود و صخره خالی می ماند. چنین افرادی از اعمال خیریه خود سودی نمی برند. خداوند منکران حق را بر راه راست قرار نمی دهد. قرآن 2:264

​

«در اعمال پرهیزگارانه و صالح به یکدیگر کمک کنید. و در اعمال گناه و معصیت یکدیگر را یاری نکنید. و از خدا آگاه باش. همانا خداوند در عذاب سخت است» قرآن 5:2

​

اگر آشکارا صدقه بدهید، خوب است، ولی اگر آن را مخفی نگه دارید و در خلوت به نیازمندان بدهید، این برای شما بهتر است و کفاره برخی از بدی‌های شماست. انجام دادن.' قرآن 2:271

​

«همانا مردانی که صدقه می‌کنند و زنانی که صدقه می‌کنند و [آنان] که به خدا قرض الحسنه داده‌اند، برایشان چند برابر می‌شود و برایشان پاداش بزرگی است». قرآن 57:18

​

و كسانى كه در راه ما جهاد كنند، قطعاً آنان را به راههاى خود هدايت مى‏كنيم، زيرا خداوند با نيكوكاران است. قرآن 29:69

برو جلو، سبک و سنگین! با مال و جان خود در راه خدا جهاد کنید. آیا می دانستی که برای تو بهتر است؟ قرآن 9:41

در میان مؤمنان، کسانی که بدون دلیل در خانه می مانند، با کسانی که در راه خدا به صورت شخصی یا با مال خود تلاش می کنند، برابری نمی کنند. کسانی که شخصاً یا با اموال خود در راه او تلاش می کنند، خداوند درجاتی بالاتر از خانه نشینان قرار داده است. خداوند وعده داده است که هر کس سهم خود را از ثواب دریافت خواهد کرد، اما به کسانی که در راه او تلاش می کنند، پاداشی بسیار بیشتر از کسانی که (بی دلیل) در خانه می مانند، عطا خواهد کرد. قرآن 4:95

هنگامی که عیسی آنها را در حال انکار حقیقت یافت، گفت: چه کسی مرا در راه خدا یاری خواهد کرد؟ حواریون پاسخ دادند: "ما یاران خدا هستیم. ما به او ایمان داریم. عیسی، شهادت بده که ما خود را تسلیم اراده او کرده ایم." قرآن 3:52

ای کسانی که ایمان آورده اید، یاور خدا باشید، همانطور که عیسی بن مریم از حواریون پرسید: چه کسانی در راه خدا یاور من خواهند بود؟ و حواریون گفتند: ما یاوران خدا هستیم. گروهی از بنی اسرائیل به او ایمان آوردند و برخی دیگر او را نپذیرفتند. ما مؤمنان را در برابر دشمنانشان یاری کردیم و آنها پیروز شدند». قرآن 61:14

پس چون بزرگ شد که او را همراهی کند، گفت: ای پسرم، در خواب می بینم که تو را ذبح می کنم، پس ببین چه فکر می کنی. گفت: ای پدرم، چنان کن که به تو امر شده است، ان شاء الله مرا از صابران خواهی یافت. پس چون هر دو تسلیم شدند و پیشانی خود را بر زمین گذاشت، او را صدا زدیم: ای ابراهیم به رؤیا ایمان آوردی! ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. این واقعاً یک آزمایش واضح بود. ما به جای ذبح قبر برای او امتیاز دادیم. و تاریخ او را برای پیروان محفوظ داشتیم. درود بر ابراهیم. این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم. او از بندگان مؤمن ما بود. قرآن 37:102-111

«و برای همه ادیان مراسمی [قربانی] قرار دادیم تا نام خدا را بر آنچه از حیوانات [قربانی] به آنها روزی داده است، یاد کنند. زیرا معبود شما معبود واحد است پس تسلیم او باشید. و به فروتنان [در برابر پروردگارشان] بشارت ده» قرآن 22:34

«پس برای پروردگارت دعا کن و [تنها برای او] قربانی کن». قرآن 108:2

«ما هدایای حیوانی را برای شما از شعائر خدا قرار دادیم». قرآن 22:36

«نه گوشت و نه خون آنها به خدا نمی رسد، بلکه حرمت شماست که به او می رسد». قرآن 22:37

​

... و برای کسی که مریض است یا سرش صدمه دیده است، فدیه (امتیاز) روزه گرفتن یا صدقه دادن یا انجام عبادت داده می شود. قرآن 2:196.