Promoting peace and harmony from an Abrahamic perspective

​

بخشش چیست؟

​

بخشش را می توان به عنوان تصمیمی آگاهانه و عمدی برای رهایی از احساس رنجش یا انتقام یا خشم نسبت به فرد یا گروهی که به شما آسیب رسانده است، بدون توجه به اینکه آیا واقعاً مستحق بخشش شما هستند، تعریف می شود. این به معنای فراموش کردن، یا چشم پوشی یا عذرخواهی از جرم نیست.  

چرا بخشش مهم است؟

​

یادگیری بخشش و باور به اینکه ما می توانیم بخشیده شویم برای شادی، سلامت روحی، عاطفی و ذهنی و رشد و پیشرفت شخصی ما بسیار مهم است. بدون توانایی بخشش، اغلب خود را در گذشته "گیر" می یابیم و می توانیم در رابطه حال و آینده خود با دیگران بسیار مخرب باشیم.

بخشش چگونه می تواند به ما کمک کند؟

​

وقتی می‌توانیم کسی را به خاطر آزار دادن یا خیانت به ما ببخشیم، خشم و رنجشی را که در غیر این صورت نسبت به آن شخص یا گروهی از مردم احساس می‌کردیم، رها می‌کنیم. عاری از برده شدن به عواطف و افکاری که اغلب فقط به مخرب و آسیب می انجامد - نه فقط برای دیگران بلکه برای خودمان.  

​

بخشیدن کسی به معنای صرفاً اجازه دادن به او برای بازگشت به زندگی شما نیست - زیرا هنگامی که اعتماد شکسته می شود، اغلب زمان زیادی طول می کشد تا دوباره به همان شخص اعتماد کنید و قابل درک است که ممکن است فرد محتاطانه خود را در معرض رفتارهای تکراری قرار دهد. بخشش بیشتر به معنای رها کردن هر گونه کینه و آرزوی بدی است که برای آن شخص وجود دارد - آرزوی خوبی برای او داشته باشیم و نخواهیم "مجازات" یا "مصائب" برای عواقب عمل خود ببینیم.

وقتی یاد می گیریم که چگونه دیگران را ببخشیم، متوجه می شویم که به احتمال زیاد از تجربیات آسیب زا که ممکن است توسط دیگران در گذشته به ما تحمیل شده است، حرکت کنیم. این یک داروی عالی برای کسانی است که از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برند. با این حال، گاهی اوقات حرکت از این تجربیات باعث می‌شود که ما نیز خودمان را ببخشیم - و این می‌تواند بسیار دشوار باشد اگر ما اشتباه کرده‌ایم و آن را "نابخشودنی" بدانیم. احساس گناه، عصبانیت نسبت به خود، احساس کاهش عزت نفس می تواند احساسات ما را تحت الشعاع قرار دهد، ذهن ما را به خود مشغول کند و روز به روز ما را از بین ببرد و ما را از پذیرش حال و خلاقیت در آینده باز دارد. این احساسات منفی برای سلامت روانی، عاطفی، روحی و جسمی ما بسیار مخرب هستند. به همین دلیل است که برای ما بسیار رهایی بخش است که بدانیم چگونه دیگران را ببخشیم - زیرا هر چه بیشتر دیگران را به خاطر عیوبشان ببخشیم، احتمال بیشتری وجود دارد که احساس کنیم «لایق» بخشش برای خطاهای خود هستیم.   

چند بار باید ببخشیم؟

​

وقتی کسی به خدا یا خالقی مهربان، مهربان، بخشنده ایمان داشته باشد، به احتمال زیاد می تواند از رنج و درد گذشته که توسط شخص یا گروهی از افراد دیگر ایجاد شده است، عبور کند. به این دلیل است که تمام کتب مقدس از جمله تورات، انجیل، انجیل و قرآن - تعلیم می‌دهند که خداوند کسانی را که توبه می‌کنند و راه خود را اصلاح می‌کنند - هر چند بد عمل کنند - می‌بخشد تا زمانی که ما واقعاً توبه کنیم و راه خود را اصلاح کنیم.  از انجام کار بد دست بردارید و رفتار خود را اصلاح کنید - ما می توانیم بخشیده شویم. این می تواند برای مؤمنان بسیار شاداب باشد - اما همچنین می تواند ما را از مسئولیت بیشتر در زندگی خود باز دارد - اگر احساس کنیم که می توانیم از کارهای بیشتری فرار کنیم؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر کسی همان اشتباه را بارها و بارها مرتکب شود در حالی که می‌داند و باور دارد که اشتباه است - و فقط هر بار که فکر می‌کند بخشیده می‌شود، توبه کند؟ طبق کتاب مقدس - خدا از ما می خواهد که مسئولیت بپذیریم - و نیت بسیار مهم است. اگر کسی از روی جهل گناه کند، قابل بخشش تر است، اما وقتی ما با علم به گناه گناه کنیم، در حالی که می دانیم اشتباه است، باعث عذاب می شود. بدین ترتیب می‌فهمیم که ماهیت محبت و بخشش خداوند باید شامل نیاز او به عادل بودن نیز باشد. به همین دلیل است که مفهوم توبه - جایی که ما احساس می کنیم باید اعمال نیک انجام دهیم تا اعمال گناه خود را "پاکسازی" کنیم تا گناهی را که آگاهانه انجام داده است جبران کنیم - تا به ما کمک کند تا خود را پاک کنیم. کسانی که معتقدند خداوند انسان را به شکل خودش آفریده است، می‌توانند بفهمند که چرا ما انسان‌ها وقتی می‌گویند «متاسفم» دیگران را ببخشیم اما در واقع مسئولیت اعمالشان را نمی‌پذیریم، و مدام سخنان مضر یا مضر را تکرار می‌کنیم. اقدام بارها و بارها چند بار باید "ببخشیم؟" - در چه مرحله ای باید فردی را به خاطر رفتار مضرش "تنبیه" کنیم تا از دیگران در برابر این رفتار محافظت کنیم؟

​

اینجاست که «دادن آن به خدا» واقعاً می‌تواند کمک کند. بگذارید او قاضی نهایی و تصمیم گیرنده مجازات برای کسانی باشد که ممکن است یا توبه نکرده و راه خود را اصلاح نکرده باشند یا از عذاب دنیوی فرار کرده اند. با علم به اینکه او باطنی ترین افکار و نیات و دلایل ما را می داند که چرا کسی ممکن است مکرراً با گفتار یا کردار خود به دیگران آسیب برساند - و او بخشنده ترین و مهربان ترین است. بخشش و رحمت اندکی با هم فرق دارند. وقتی کسی از روی نادانی مرتکب گناه می شود، بخشش آسان است، اما وقتی متوجه می شود که این یک اشتباه بوده، مسئولیت را بر عهده می گیرد - رحمت یعنی رها کردن مجازات، حتی اگر فرد یا گروهی از مردم این کار را انجام دهند.  مستحق مجازات بنابراین برای اینکه بتوانیم به مرحله بعدی بخشش برسیم، باید بتوانیم مهربان باشیم. (به بخش رحمت مراجعه کنید)

چگونه می توانیم بخشنده تر شویم؟

اولین قدم برای بخشنده تر شدن، فروتنی است - پذیرش اینکه همه ما انسان هستیم و همه ما اشتباه می کنیم. ما خدایی نیستیم همه ما خودکفا نیستیم. ما کنترل نهایی نداریم. ما افکار و عواطف و نیات یکدیگر را در پشت اعمال آنها نمی دانیم، همانطور که دیگران از اعمال ما اطلاعی ندارند. 

فقط خدا همه این چیزها را می داند، و او ما را بهتر از ما می شناسد - پس چرا اجازه ندهیم که او قاضی نهایی باشد؟ تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم قضاوت در مورد یک عمل است، نه قصد پشت آن، یا دلایل دیگری که ممکن است به آن عمل کمک کرده باشند.  

​

  برای اینکه با اشتباه کردن ما مشکلی نداشته باشیم، به یاد داشته باشیم که اغلب آنهایی که عاقل‌ترین هستند، کسانی هستند که خودشان مرتکب اشتباه شده‌اند و از آنها درس گرفته‌اند، یا از اشتباهات دیگران درس می‌گیرند. اشکالی ندارد که از روی نادانی مرتکب اشتباه شویم - تا زمانی که فکر می کنیم و یاد می گیریم و راه خود را اصلاح می کنیم - به این ترتیب منفی را به مثبت تبدیل می کنیم و می توانیم از دانش و خرد خود از اشتباهات و اتفاقات منفی که در گذشته رخ داده است برای کمک استفاده کنیم. دیگران در حال و آینده  

​

قدم بعدی این است که سعی کنید قضاوت نکنید. قبل از اینکه دیگران را به خاطر خطاها و کارهای ناشایستشان سرزنش و متهم کنیم و با آنها خشمگین شویم - به خودمان بنگریم - آیا به همان اندازه که نسبت به آنها سختگیر هستیم در برابر خودمان هم سختگیر هستیم؟ آیا خودمان هرگز از روی ناآگاهی مرتکب اشتباه نشده ایم یا به دیگران صدمه نزده ایم؟ وقتی دیگران مرتکب اشتباهی می شوند یا به روشی عمل می کنند که ما باور داریم یا به آن "اشتباه" می دانیم، قضاوت کردن آنها آسان است. با این حال، به یاد بیاوریم که چگونه متوجه شدیم چه چیزی درست است و چه چیزی نادرست. اغلب از طریق تجارب خودمان است - اما ما هم اشتباهاتی داشته ایم - و جایی که خودمان در رشد معنوی خود هستیم ممکن است مانند دیگران نباشد. هر کدام در مسیر خود هستند. همه ما اشتباه می کنیم. چند بار تا به حال کاری را گفته یا انجام داده‌ایم در حالی که فکر می‌کنیم برای کمک به شخص یا گروهی از مردم بوده است - فقط متوجه می‌شویم که به دروغ متهم شده‌ایم که می‌خواهیم به آنها آسیب برسانیم؟ اگر این ممکن است برای ما اتفاق بیفتد، ممکن است برای دیگران نیز اتفاق بیفتد.

​

رفتار با یکدیگر به گونه ای که خودمان می خواهیم با ما رفتار شود - و یادآوری این موضوع هر زمان که کسی یا گروهی از افراد ما را آزار می دهد یا ناراحت می کند - واقعا می تواند به ما کمک کند که بخشنده تر باشیم. وقتی اشتباه می کنیم - آیا خودمان نمی خواهیم بخشیده شویم؟ آیا خود ما خواهان خشم علیه خود و انتقام و مجازات برای خطاهایمان هستیم؟ اگر می خواهیم به ما رحم شود و اگر خودمان بخواهیم مورد عفو قرار بگیریم، باید دیگران را ببخشیم و به آنها هم رحم کنیم.  

​

اعتقاد به اینکه هر چه بیشتر دیگران را ببخشیم بیشتر بخشیده می شویم. متقاعد کردن خود در این مورد می تواند بسیار مفید باشد. برای کسانی که به خدا ایمان ندارند، اجازه دهید اینگونه ببینیم - چقدر احتمال دارد بتوانید خود را به خاطر انجام کاری که ممکن است به دیگری آسیب رسانده باشد ببخشید، اگر نتوانید شخص دیگری را به خاطر انجام این کار ببخشید. همان چیزی؟ آیا اگر احساس می کردید توانایی بیشتری در بخشش دیگران دارید، آیا احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانید آن را رها کنید و اشتباهات خود را ببخشید؟ اگر پاسخ مثبت است، پس بیاموزیم که بخشنده تر باشیم- تا ما نیز راحت تر از اشتباهات و عیوبی که در گذشته خود مرتکب شده ایم عبور کنیم- از آنها درس بگیریم، راه خود را اصلاح کنیم و از دانش و خرد خود استفاده کنیم. از آنها برای ایجاد تفاوت مثبت در زندگی ما و دیگران در حال و آینده.  

چگونه می توانیم بخشیده شویم؟

​

برای کسانی از ما که به خدای آمرزنده و مهربان ایمان داریم و از هدایت و علم کتاب پیروی می کنیم - آنچه می آموزیم این است که وقتی از روی نادانی اشتباه کنیم - خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است - اگر توبه کنیم هر چیزی را می بخشد. - تا زمانی که واقعاً پشیمان و پشیمان باشیم و فعالانه در اشتباهات خود تأمل کنیم و سعی کنیم دیگر آن را تکرار نکنیم.  

​

با این حال، گاهی اوقات ما احساس پشیمانی می‌کنیم، اما یک عمل یا عملی را که فکر می‌کنیم گناه است، بارها و بارها تکرار می‌کنیم - این گاهی اوقات باعث می‌شود که حتی از مراجعه به خدا برای بخشش شرمنده شویم - و ناامید از اینکه هرگز بخشیده می‌شویم.  

​

کتاب مقدس به ما می گوید که خداوند آمرزنده ترین و بسیار آمرزنده ترین و رحیم ترین و مهربان ترین است. او ما را بهتر از ما می شناسد. اگر علیرغم رفتارهای تکراری مستمری که معتقدیم گناهکار است، احساس می‌کنیم که می‌توانیم مستقیماً با او ارتباط برقرار کنیم، او ما را می‌بخشد، تا زمانی که همچنان فعالانه به او روی می‌آوریم و از او کمک می‌جوییم تا به ما کمک کند تا راه خود را اصلاح کنیم. ممکن است هر بار، ما کمی قوی‌تر باشیم تا از رفتارهای تکراری خودداری کنیم، و کمتر احتمال دارد بارها و بارها تکرار کنیم. با این حال، بسیار طبیعی است که گاهی اوقات احساس کنیم که ما «لایق» بخشش او نیستیم - این با دانستن اینکه گناه عمدی بوده و صرفاً از روی نادانی انجام نشده است، به وجود می‌آید، و بنابراین احتمال اینکه ما این رفتار را متوقف کنیم، کمتر می‌شود. و اعمال ما گواه بر نیت واقعی ماست و نشان می دهد که اگر به رفتار مضر خود ادامه دهیم نمی توانیم واقعاً توبه کنیم.  

اغلب لازم است در حالی که از او طلب بخشش می کنیم به خود ثابت کنیم که شایسته بخشش هستیم. کتاب مقدس به ما می آموزد که اعمال خوب، اعمال بد را خنثی می کند- و بنابراین یکی از راه هایی که به ما کمک می کند مسئولیت بیشتری در قبال اعمال و گفتار خود بپذیریم، مشارکت فعالانه در اعمال خیریه و مهربانی و ایثار است. دعا برای  دیگران و همچنین خودمان، روزه و اعمال خیریه همه در کتاب مقدس به ما کمک می کند تا خودمان را پاک کنیم تا بخشیده شویم و خود را شایسته بخشش بدانیم - تا رفتار خود را که باعث آسیب به خود و دیگران می شود، جبران کنیم. هر چه کارهای خوبی انجام دهیم، بیشتر خود را متقاعد می‌کنیم و «لایق» بخشش او می‌شویم، حتی اگر او همیشه آماده است که ما را ببخشد، اگر مستقیماً برای کمک با قلب‌های صادق و صادق به او مراجعه کنیم. 

بنابراین، برای اینکه واقعاً بخشیده شویم، باید سعی کنیم راه خود را اصلاح کنیم: فقط گفتن «متاسفم» کافی نیست زیرا اعمال بلندتر از کلمات صحبت می کنند و اهداف و ضعف های واقعی ما را آشکار می کنند.

  برای اینکه به ما در دستیابی به این امر کمک کند و بتوانیم آن را حفظ و نگهداری کنیم، کتاب مقدس ما را تشویق می کند:

متواضع باشید - آنقدر مغرور نباشید که طلب بخشش کنید. 

واقعاً توبه کن و هرگز از بازگشت توبه به سوی او دست برندار

دیگران را ببخش

به کارهای خیریه و نیکوکاری بپردازید 

اعمال از خود گذشتگی

همیشه به یاد داشته باشید که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است

فعالانه سعی کنیم راه خود را اصلاح کنیم

هرگز امید خود را به بخشش او قطع نکنید

قصد داریم خودمان را بهتر کنیم 

از صبر و دعا کمک بخواهید  

برای ما که بچه داریم، یا کسی را با تمام وجودشان دوست داریم، چقدر حاضریم او را ببخشیم، حتی اگر چند بار زمین بخورد و یک اشتباه را بارها و بارها انجام دهد؟ خوب، بیایید به این بیندیشیم که خداوند چگونه خواهد بود، اگر ما به عنوان انسان قادر به بخشش باشیم، چقدر بیشتر مایل است که ما را ببخشد، زیرا او بسیار بخشنده و مهربان است؟

برای کسانی که به خدای بخشنده اعتقاد ندارند، احساس سزاوار بخششی که به موجب آن بتوانیم خود را ببخشیم و رفتار گذشته خود را رها کنیم و خود را به خاطر آن تنبیه نکنیم، اگر با گفتار و کردار نیک خود متقاعد کنیم که هستیم، دوباره امکان پذیر است. "شایسته" آن بنابراین دوباره اصل یکسان است - هر چه بیشتر برای کمک به دیگران انجام دهیم، احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانیم «خودمان را ببخشیم» و «بخشیده شویم».

نقل قول های کتاب مقدس در مورد بخشش

«ای جان من خداوند را ستایش کن و همه فواید او را فراموش مکن.  کسی که همه گناهان شما را می بخشد و همه بیماری های شما را شفا می دهد ، که زندگی شما را از چاله نجات می دهد و تاج عشق و شفقت را بر شما می گذارد ..." مزمور  103 2-4

​

​

«خداوند کسانی را که بسیار روی می‌آورند، و پاکان را دوست می‌دارد».  قرآن 2:222

​

​

.. «او با ما آن گونه که شایسته گناهان ماست رفتار نمی کند و بر اساس گناهانمان به ما جبران نمی کند. زیرا به همان اندازه که آسمانها از زمین بلند است، محبت او نسبت به کسانی که از او می ترسند، بزرگ است. هر قدر مشرق از مغرب دور باشد، گناهان ما را از ما دور کرده است. همانطور که پدر بر فرزندان خود رحم می کند، خداوند نیز بر آنانی که از او می ترسند رحم می کند...» مزمور 103; 10-13

​

​

".. و عیسی گفت: "ای پدر، آنها را ببخش، زیرا آنها نمی دانند چه می کنند."   لوقا 23: 3

​

​

«و هرگاه به دعا ایستادید، اگر چیزی بر ضد کسی دارید ببخشید تا پدر شما نیز که در آسمان است خطاهای شما را ببخشد.» مرقس 11:25

​

​

عذاب روز قیامت برای او (کافر) دو چندان می‌شود و در آنجا خوار و ذلّت می‌کند، مگر اینکه توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد که خداوند بدی این گونه افراد را به نیکی تبدیل می‌کند. خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است. و هر کس توبه کند و کار نیک انجام دهد، به سوی خدا روی آورده است.» 

قرآن 25:69-71

​

​

«و قرض‌های ما را ببخش، همانطور که ما هم بدهکاران خود را بخشیده‌ایم». متی 6:12

​

​

با تمام دل خود به خداوند توکل کن. به درک خودت وابسته نباش در هر کاری که انجام می دهید، اراده او را جستجو کنید، و او به شما نشان خواهد داد که کدام راه را انتخاب کنید. امثال 3: 5-6

​

​

بگو : ای بندگان من که بر خود ستم کرده اید، از رحمت خدا ناامید نشوید، همانا خداوند  همه گناهان را می بخشد همانا اوست که آمرزنده و مهربان است».  قرآن 39:53

​

​

«ای مؤمنان، وقتی در حریم مقدس هستید، شکار نکنید. هر یک از شما عمداً شکار را در حرم مطهر بکشد، برای کفاره، قربانی در حرم مقدسه تقدیم کند که دو نفر از شما عادل را با طعمه یا غذای فقیر مساوی بدانند یا باید روزه بگیرند. زمان) بار مجازات عمل خود را به دوش بکشد. خداوند هر چه را که در گذشته انجام داده است می بخشد، ولی از هر کس به ستم بازگردد انتقام می گیرد، زیرا او بزرگ و قادر به انتقام است. قرآن 5:95

​

​

ای بندگان من که در حق خود زیاده روی کرده اید، از رحمت خدا ناامید نشوید. حتما خدا  همه گناهان را می بخشد همانا او بسیار آمرزنده و مهربان است. قرآن 39:53.  

​

​

اجازه دهید آنها را ببخشند و چشم پوشی کنند. آیا شما برای خدا دوست ندارید؟  ببخشمت؟ خداوند  آمرزنده و مهربان است.  قرآن 24:22

​

​

«استغفار کن و امر به معروف کن و از نادانان روی گردان».  قرآن 7:199

​

​

"عشق زمانی شکوفا می شود که یک عیب بخشیده شود، اما ماندن در آن باعث جدایی دوستان نزدیک می شود." امثال 17:9

​

​

«همانا قیامت فرا می رسد، پس آنها را با آمرزش کریمانه ببخش».  قرآن 15:85

​

​

مؤمنان کسانی هستند که در آسانی و سختی انفاق می کنند و خشم خود را فرو می بندند و از مردم عفو می کنند.  نیکوکاران را دوست دارد.  قرآن 3:134

​

​

"نفرت به مشاجره های قدیمی دامن می زند، اما عشق از توهین ها چشم پوشی می کند." امثال 10:12

​

​

فرشتگان پروردگارشان را تسبیح و ستایش می کنند و برای اهل زمین طلب آمرزش می کنند. به راستی خدایا  آمرزنده مهربان است.  قرآن 42:5

​

​

«کسی که شکیبا باشد و ببخشد، این از امور استقامت است».  قرآن 42:43

​

​

«به کسانی که ایمان آورده‌اند بگو: کسانی را که انتظار روزهای خدا را ندارند، ببخشایند، چرا که برای اوست که مردم را به آنچه انجام داده‌اند جزا دهد».  قرآن  45:14

​

​

«و ای مؤمنان! همه را به سوی خدا بازگردانید تا به سعادت دست یابید.  قرآن 24:31

​

​

«ای کسانی که ایمان آورده اید! با توبه خالصانه به درگاه خدا بازگردید، به امید آنکه پروردگارتان بلاهای شما را بزداید و شما را در بهشت هایی که از زیر درختانش نهرها روان است وارد کند.  ...'  قرآن 66:8

​

​

«..زیرا شرارت ایشان را خواهم بخشید و گناهان ایشان را دیگر به یاد نمی‌آورم.» عبرانیان 8:12

​

​

«خداوند توبه کسانی را که از روی نادانی مرتکب بدی می‌شوند بپذیر و به زودی توبه کنند. خداوند به آنان رحمت خواهد کرد، زیرا خداوند عالم و حکیم است. توبه كسانى كه به بدى ادامه مى دهند اثرى ندارد، تا آنكه مرگ يكى از آنها را فرا مى گيرد، و مى گويد: اكنون توبه كردم. و نه از کسانى که در حال کفر از دنیا مى روند، براى آنان عذابى سخت مهیا کرده ایم.  قرآن 4: 17-18

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​