Promoting peace and harmony from an Abrahamic perspective

مهربانی چیست؟

مهربانی ویژگی صمیمی، سخاوتمند و با ملاحظه است. این رفتاری است که با ویژگی های اخلاقی، روحیه خوشایند، و توجه و توجه به دیگران مشخص می شود. این یک فضیلت محسوب می شود و در بسیاری از فرهنگ ها و ادیان به عنوان یک ارزش شناخته شده است. مهربانی را می توان با ابراز نگرانی نسبت به رفاه دیگران نشان داد. مهربانی در جایی که کسی می دهد بدون اینکه انتظاری در عوض داشته باشد با دیگران مانند زبان عشق صحبت می کند - از یک قلب به قلب دیگر. مهربانی را می توان با استفاده از گفتار یا کردار به دیگران نشان داد. سخن محبت آمیز و بخشش بهتر از عملی نیکو است که به دنبال آن آزار یا تذکر باشد. اعمال محبت آمیز بیشترین تأثیر را در بهبود خود و کمک به دیگران دارد، اگر به دنبال آن تذکر یا آسیب مداوم نباشد.

چرا مهربانی مهم است؟

این سؤال را می‌توان با پرسیدن از خودمان پاسخ داد: وقتی فردی دیگر به ما مهربانی نشان می‌دهد چه احساسی در ما ایجاد می‌شود؟ بیایید دنیایی را بدون مهربانی تصور کنیم؟

مهربانی مردم را دور هم جمع می کند. این بستری را فراهم می کند که در آن عشق و شفقت می تواند هم در درون خود و هم در درون دیگران رشد کند.

حتی اعمال کوچک محبت آمیز می تواند فواید زیادی هم برای دهنده و هم برای گیرنده داشته باشد و به ایجاد حس مثبت از هدف و معنا در زندگی و وجود ما کمک کند.

مهربانی چگونه می تواند به ما کمک کند؟

​

با مهربانی با دیگران - هم به طور مستقیم و هم غیرمستقیم به خود کمک می کنیم و مهربانی می تواند به بهبود احساس سلامت ذهنی، جسمی، عاطفی و معنوی ما کمک کند. نشان دادن مهربانی به دیگران می تواند به اندازه دریافت آن از دیگران پاداش داشته باشد. برخی مطالعات نشان داده اند که خرج کردن پول برای دیگران ما را خوشحال می کند - حتی بیشتر از خرج کردن برای خودمان. مهربانی می تواند یک چرخه با فضیلت ایجاد کند که شادی پایدار را هم در خود و هم در دیگران و نوع دوستی را افزایش می دهد. مسری است و می تواند از جهت مثبت اعتیاد آور باشد. رشد می کند و رشد می کند.

دریافت مهربانی می تواند با کمک به بهبود حس "احساس دوست داشتن" و "احترام" و "ارزشمندی" ما مستقیماً به نفع ما باشد. این می تواند به ما کمک کند تا با خودمان بودن، صادق بودن به خود و بهبود اعتماد به نفس خود احساس راحتی بیشتری داشته باشیم. اما دریافت مهربانی بدون تعادل در دادن به مقدار یا بیشتر از آنچه دریافت می کنیم، می تواند منجر به تکبر، غرور، خودخواهی، داشتن منیت و فکر کردن به اینکه شایسته تر از دیگران هستیم، شود. با این حال، قدردانی می‌تواند به ما کمک کند تا با دریافت محبت از دیگران، ما را از «تخریب» محافظت کند و به ما کمک کند تا با دیگرانی که گاهی اوقات برای مهربانی‌شان بازگشتی دارند، رابطه بهتری برقرار کنیم.  دریافت مهربانی از دیگران می تواند به کسانی که به ما مهربانی می کنند کمک کند - و اگر با این نیت دریافت شود - به دیگران کمک کند تا خود را پاکیزه کنند و به افراد شادتری تبدیل شوند، خود می تواند یک عمل مهربانانه تلقی شود. وقتی دیگران به ما مهربانی نشان می‌دهند، اغلب ما را قادر می‌سازد نسبت به آنها بخشنده‌تر و بخشنده‌تر باشیم، آنها را بیشتر دوست داشته باشیم، بیشتر به آنها احترام بگذاریم، بیشتر به آنها اعتماد کنیم، و می‌تواند به ما کمک کند تا دوستی‌های بهتر، روابط طولانی‌تر و عاشقانه‌تری برقرار کنیم که شامل اعتماد است. بخشش و احترام نسبت به کسانی که به ما محبت می کنند.

سلامت جسمانی و مهربانی: شاهد اعمال محبت آمیز، هورمونی به نام "اکسی توسین" در بدن ما تولید می کند که گاهی به آن "هورمون عشق" نیز گفته می شود. این به کاهش فشار خون و بهبود سلامت کلی قلب ما کمک می کند. مهربانی با تولید اندورفین (مسکن طبیعی مغز) درد را کاهش می دهد و بنابراین هرچه مهربان تر باشیم، کمتر از مشکلات سلامتی مزمن و حاد رنج می بریم که شامل احساس درد فیزیکی است. بنابراین می تواند به شرایطی مانند فیبرومیالژیا و سایر سندرم های درد مزمن کمک کند.

سلامت روان و مهربانی:  سایر فواید هورمون اکسی توسین شامل کمک به تقویت عزت نفس و خوش بینی است که می تواند به کاهش سطح اضطراب و علائم افسردگی کمک کند، به ما کمک می کند تا در درون خود احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشیم و در موقعیت های اجتماعی به ما کمک کند. اعمال محبت آمیز به عنوان یک رفتار درمانی طبیعی و به عنوان یک "ضد افسردگی" عمل می کنند. مطالعات نشان داده است که افرادی که مستعد خصومت هستند و تلاش می‌کنند تا نسبت به عزیزان نزدیک خود دست به کارهای کوچک مهربانی بزنند، می‌توانند به میزان قابل توجهی سطح علائم افسردگی را کاهش دهند و سطح رضایت و شادی خود را افزایش دهند.

سلامت عاطفی و مهربانی: درگیر کردن خود در اعمال محبت آمیز اغلب یک "گرمای عاطفی" در خود ایجاد می کند، به کاهش سطح استرس کمک می کند و به باز کردن دروازه برای احساسات دیگر مانند "عشق" "شفقت" "احترام" "شادی" "قدردانی" کمک می کند. "صداقت" "عدالت" و "بخشش." وقتی سطح مهربانی خود را افزایش می‌دهیم و سایر احساسات مثبتی را که می‌تواند همراه با آن باشد در آغوش می‌گیریم - می‌توانیم به بهبود رفاه خود در همه جنبه‌ها کمک کنیم - به خصوص اگر تعادل مناسب را به دست آوریم. می تواند به ما کمک کند تا بیشتر احساس "زندگی" و "حضور" داشته باشیم و به ما کمک کند که واقعا وجود و حضور انسانی خود را در این دنیا در آغوش بگیریم و از آن لذت ببریم.

سلامت معنوی و مهربانی: از منظر معنوی، اعمال محبت آمیز می تواند به "پاکسازی" روح ما از خودخواهی و لکه های "گناه" کمک کند. اعمال محبت آمیز اغلب از نظر معنوی به عنوان سرمایه گذاری در خدا تلقی می شوند، به خصوص زمانی که بدون هیچ انتظاری برای بازگشت در این دنیا انجام می شوند - حتی یک تشکر. وقتی بدون انتظار بازگشت می دهیم - مثل سرمایه گذاری روی خدا - مانند درخت زندگی است که رشد می کند تا میوه های فراوانی تولید کند - میوه های زندگی که با پول نمی توان خرید.  می تواند به ایجاد فضای باز در قلب، روح و ذهن ما کمک کند، جایی برای شفقت، برای عشق، برای تمایل به قربانی کردن آنچه دوست داریم به نفع دیگران. با انجام اعمال محبت آمیز، ما اغلب راحت تر می توانیم با افراد دیگر، عزیزانمان و حتی کسانی که قبلاً ندیده ایم ارتباط برقرار کنیم - و مهمتر از همه با خالق خود - که به نوبه خود ما را قادر می سازد تا برقرار کنیم. با او رابطه برقرار کنیم و او را در تمام کارهایی که انجام می دهیم مشارکت دهیم - هر چه مهربان تر باشیم، خودخواهی کمتر می شویم، بیشتر خودمان را پاک می کنیم - و احساس می کنیم شایسته تر هستیم که بتوانیم ارتباط مستقیم خالص تری با منبع برتر داشته باشیم. زندگی - با خدا خود مهربانی گاهی اوقات می تواند به عنوان یک عمل خودخواهانه شروع شود که ما برای سود بردن خود انجام می دهیم. اما هر چه بیشتر درگیر کمک به دیگران باشیم، بیشتر به طور طبیعی به سراغ ما می آید، بخشی از ما می شود و شفقت وارد قلب ما می شود. هنگامی که شفقت، مهربانی و عشق با هم وجود دارد، به توانایی رشد می‌رسیم و می‌خواهیم دست به کارهای محبت آمیز بزنیم، نه برای اینکه در ازای آن چیزی دریافت کنیم، بلکه به این دلیل که هر دو معتقدیم این کار درستی است، و همچنین پاداش این است که بدانیم خالق ما را خشنود می کند - حتی اگر به این معنی باشد که باید برای آن رنج بکشیم (نگاه کنید به فداکاری، عشق و شفقت)

چگونه مهربانی می تواند به دیگران کمک کند؟

​

اعمال محبت آمیز که به دنبال آن یادآوری مداوم مهربانی و آسیب است، بیش از آنکه مفید باشد، ضرر دارد. این می تواند به احساس کرامت افراد آسیب برساند و باعث شود آنها احساس "کنترل" و "دستکاری" کنند.  هرچه در ازای محبت خود به دیگران از گیرنده انتظار کمتری داشته باشیم، به آن فرد یا گروهی از افراد کمک بیشتری خواهد کرد. وقتی به دیگران کمک می‌کنیم، بدون اینکه انتظاری در عوض داشته باشیم، این می‌تواند روشی بسیار قدرتمند برای «الهام بخشیدن» به آن‌ها برای مهربانی، کمک به آن‌ها در کنار گذاشتن دفاعیات خود، کمک به آنها برای اینکه احساس «ترس» کمتری داشته باشند تا به دیگران کمک کنند. و برای نشان دادن عشق به دیگران - زیرا به خودشان محبت نشان داده شده است. این می تواند آنها را قادر سازد نسبت به دیگران عفو بیشتری داشته باشند، بخشنده تر باشند و به دیگران اعتماد بیشتری داشته باشند. بنابراین به دیگران کمک می کند تا روابط محبت آمیز و پایدارتری با اطرافیان خود برقرار کنند. وقتی مهربان هستیم، به زندگی دیگران «امید» می‌آوریم، به‌ویژه اگر آنها نیاز شدیدی به عمل مهربانی داشته باشند. حتی اعمال کوچک مهربانانه مانند کمک به یک خانم مسن در آن سوی جاده، یا جمع کردن مقداری زباله از خیابان، یا غذا دادن به اردک‌ها در پارک، می‌تواند باعث افزایش اکسی توسین در افرادی شود که شاهد آن هستند. شادی و شادی وقتی واقعیتی را ایجاد می کنیم که در آن نوع دوستی واقعاً وجود دارد - مردم بیشتر به یکدیگر اعتماد می کنند، بیشتر روی یکدیگر سرمایه گذاری می کنند و احتمال کمتری دارد که با اطرافیان خود رفتار خودخواهانه داشته باشند. مهربان بودن، به دیگران کمک می کند، همانطور که وقتی دیگران به ما مهربانی نشان می دهند، به ما کمک می کند. همان احساساتی که وقتی به ما محبت می شود احساس می کنیم - وقتی به دیگران مهربانی نشان می دهیم در آنها ایجاد می شود. به ما این امکان را می‌دهد که با همدیگر همانگونه رفتار کنیم که می‌خواهیم با ما رفتار شود. می تواند تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر سلامت روانی، جسمی، عاطفی و معنوی دیگران داشته باشد.

چگونه می توانیم مهربان تر باشیم؟

​

"مهربان تر" بودن نسبی است. این بستگی به این دارد که چقدر مهربان باشیم و چقدر می خواهیم به خودمان مهربان باشیم. اینکه چقدر مهربان هستیم به میزان خودخواه بودن ما و همچنین بسیاری از عوامل دیگر بستگی دارد. قصد ما برای مهربان تر شدن نیز می تواند بر توانایی ما برای بهتر کردن خودمان و سطح مهربانی ما تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اگر قصد ما برای مهربان تر شدن، سود بردن به خودمان باشد، به حدی می رسد که می تواند رشد کند، در حالی که اگر قصد نوع دوستانه تر شود و بیشتر در مورد کمک واقعی به دیگران باشد، می تواند به رهایی ما از شر هر مرزی

تمرین خود کمکی (بیش از 2 هفته)

برای اینکه بتوانیم از سفری که در آینده از طریق اعمال محبت آمیز خودمان را بهتر می کنیم بیشترین بهره را ببریم - از هم اکنون - می تواند بسیار مفید باشد که قبل از هر چیز به رفتارهایمان در گذشته و حال فکر کنیم. اجازه دهید با پرسیدن از خود شروع کنیم؛

1. در هفته گذشته - آیا می توانم هر لطفی را که از شخص دیگری دریافت کرده ام به خاطر بیاورم؟ (اینها را بنویسید).. اگر چنین است- چه احساسی در من ایجاد کرد؟ اگر نمی توانید به هیچ کدام فکر کنید، در زمان به عقب برگردید - ماه گذشته؟ سال گذشته؟ بنویسید که چه احساسی در شما ایجاد کرد، چه چیزی بود و چرا فکر می کنید این احساس را در شما ایجاد کرده است. رابطه شما با این شخص چیست؟

2. حالا به عمل محبت آمیزی فکر کنید که به شخص دیگری نشان داده اید - فرقی نمی کند این رفتار کوچک محبت آمیز بوده باشد - مثل کلمات محبت آمیز، برای اینکه احساس بهتری داشته باشید یا اینکه برای مثال به کسی راهنمایی بدهید. یا حتی لبخند زدن به غریبه ای در خیابان، یا اجازه دادن به کسی که جلوی شما در صف است، یا کمک به خرید کردن برای همسایه. احساس- و اینکه دانستن اینکه به شخص دیگری کمک کرده اید چه احساسی در شما ایجاد می کند. حالا فکر کنید که چرا این عمل مهربانانه را انجام دادید. نیت شما چه بود؟ آیا در ازای دریافت کننده انتظار داشتید؟ آیا آنها از شما تشکر کردند؟ اگر نه - این چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ افکار و افکار خود را بنویسید.

3. اکنون سعی کنید به ده محبت کوچکی که در 7 روز گذشته از شخص دیگری دریافت کرده اید فکر کنید و آنها را یادداشت کنید. اگر نمی توانید در 7 روز گذشته به ده مورد فکر کنید، در زمان، یک ماه یا یک سال به عقب تر بروید. بنویسشون روی برگه.

4. حالا به ده عمل کوچک مهربانی که در 7 روز گذشته برای دیگران انجام دادید فکر کنید. اگر نمی توانید، یک ماه یا یک سال به عقب برگردید. بنویسشون روی برگه.

5. اکنون تمرین بازتاب را برای سوال 2 تکرار کنید، برای تمام اعمال کوچک دیگر از محبت های دریافت شده و انجام شده در 3 و 4. به این فکر کنید که هر مهربانی چه احساسی در شما ایجاد کرد، انتظار دارید چه احساسی در گیرنده ایجاد کند، و چگونه بر روابط شما تأثیر گذاشته است. با آن افراد، یا دیگران، از طریق عمل مهربانی.

6. حالا برای هفته پیش رو برنامه ریزی کنید. به ده محبت کوچک که دوست دارید در هفته آینده برای دیگران انجام دهید فکر کنید. آنها را مانند یک چک لیست یادداشت کنید و هر روز سعی کنید حداقل 1 تا 2 مورد از این کارهای کوچک مهربانی را انجام دهید تا زمانی که همه آنها تمام شوند. آنها می توانند افراد عزیز یا افرادی را که شما نمی شناسید هدف قرار دهند. به این فکر کنید که قصد انجام این اعمال محبت آمیز چیست. آیا کمک به غلبه بر افسردگی و اضطراب است؟ آیا این برای کمک به خود است که احساس بهتری داشته باشید؟ آیا این برای کمک به فرد دیگری است که احساس بهتری داشته باشد؟ اگر گیرنده حتی از شما تشکر نکند، یا بداند که این شما بودید که این عمل محبت آمیز را انجام دادید، چه احساسی خواهید داشت؟ این چه احساسی به شما می دهد؟

7. تمرین 2 را برای اعمال محبت آمیز انجام شده از چک لیست خود تکرار کنید. به این فکر کنید که چه احساسی در شما ایجاد کرده است و چه احساسی در گیرنده ایجاد کرده است.

8. اکنون به 10 عمل کوچک مهربانی برای هفته بعد فکر کنید - به جز این بار، برای افرادی که قبلاً هرگز آنها را ندیده اید، و سعی کنید آن را مخفی نگه دارید تا حتی کسانی که این مهربانی را دریافت می کنند، ندانند که این مهربانی است. شما که در حال ارائه عمل هستید. بنویسشون روی برگه. آنها را درست مانند مرحله 7 برای هفته قبل انجام دهید، و هر روز را در مورد اعمال محبت آمیز انجام دهید - چگونه انتظار داریم  آن را ساخته است  آنها احساس می کنند؟ این چه حسی را به شما می دهد؟

9. اکنون بازتاب خود را در مورد احساسات خود از هفته 1 با احساسات خود در هفته 2 مقایسه کنید. این تمرین باید به ما کمک کند تا در مورد نیات خود در مورد انجام اعمال محبت آمیز برای کمک به دیگران و اینکه آیا آنها واقعاً نوع دوستانه هستند یا اینکه آیا ما به آنها فکر می کنیم، بیشتر بیاموزیم. آنها را بیشتر به نفع خودمان انجام دهیم تا دیگران.

​

  این طبیعت انسان است و طبیعتاً خوب است که اعمال کوچک مهربانی انجام دهیم زیرا می دانیم که به ما کمک می کند - اما همانطور که از طریق مهربانی به تهذیب نفس ادامه می دهیم، از مرزهای خودخواهانه که ما و دیگران را از طریق اعمالمان محدود می کند رها می شویم. با وجود اینکه می‌دانستید ممکن است خودخواهانه باشد، استقامت کنید. نتیجه در هر دو مورد خوب است - به شخص دیگری کمک می کند، و بنابراین، اعمال محبت آمیز عمومی و پنهانی باید تشویق شوند. اما برای رسیدن به تقوای واقعی، به مرور زمان به جایی می‌رسیم که انجام اعمال نیک به طور طبیعی اتفاق می‌افتد، احساس نمی‌کنیم که برای انجام آن بر ضد خود می‌رویم، آن را انجام نمی‌دهیم تا در ازای آن چیزی انتظار داشته باشیم. در حالی که بخشی از خودمان می شود  ما واقعاً شروع می کنیم به دوست داشتن دیگران همانطور که خودمان را دوست داریم و با دیگران همانطور رفتار می کنیم که می خواهیم با ما رفتار شود.

​

(نوشته های فوق بر اساس بازتاب های دکتر لاله است  تونسر)

نقل قول های کتاب مقدس در مورد مهربانی

زندگی و مرگ در دست زبان است. امثال 18:21

​

"همسایه خود را مانند خود دوست بدار" لاویان 19:1 8

​

«زیرا گرسنه بودم و به من غذا دادی، تشنه بودم و به من آب دادی، غریب بودم و از من پذیرایی کردی.  برهنه بودم و تو مرا پوشاندی، مریض بودم و مرا عیادت کردی، در زندان بودم و تو به نزد من آمدی».  آنگاه عادلان به او پاسخ می‌دهند و می‌گویند: «خداوندا، کی تو را گرسنه دیدیم و سیر کردی یا تشنه بودی و به تو آب دادیم؟ 38  و چه زمانی تو را غریب دیدیم و به تو خوش آمد گفتیم یا برهنه و لباس پوشاندیم؟  و چه زمانی تو را مریض یا در زندان دیدیم و عیادت کردیم؟  و پادشاه به آنها پاسخ خواهد داد: «به راستی به شما می‌گویم، همانطور که با یکی از کوچکترین برادرانم این کار را کردید، با من نیز چنین کردید.» متی 25:35-40

  «هر که نسبت به فقیر سخاوتمند باشد به خداوند قرض می دهد و او تاوان عملش را خواهد داد.» امثال 19:17

دوست و دوست پدرت را رها مکن و در روز مصیبت به خانه برادرت نرو. همسایه نزدیک بهتر از برادر دور است. امثال 27:10

زیرا هرگز فقیر در زمین از بین نخواهد رفت. پس به تو امر می‌کنم که دستت را به روی برادرت، به روی نیازمندان و فقیران در سرزمینت بگشا. - تثنیه 15:11

«اگر در میان شما یکی از برادرانتان در یکی از شهرهایتان در سرزمینتان که یهوه خدایتان به شما می دهد فقیر شود، دل خود را سخت نگیرید و دست خود را بر برادر فقیر خود نبندید» - تثنیه 15:7

دوست همیشه عشق می ورزد و برادر برای مصیبت به دنیا می آید. - امثال 17:17

"و پادشاه به آنها پاسخ خواهد داد، به راستی به شما می گویم، همانطور که با یکی از کوچکترین برادران من این کار را کردید، با من نیز چنین کردید." متی 25:40

​

"هر که به فقیر سخاوتمند باشد به خداوند قرض می دهد و او بهای عمل خود را به او خواهد داد." امثال 19:17

وقتی مهربان باشی روح خودت تغذیه می شود. هنگامی که شما ظالم باشید نابود می شود. امثال 11:17

«مهربانی و وفاداری پادشاه را ایمن می‌سازد، به واسطه مهربانی تاج و تخت او امن می‌شود.» امثال 20:28

​

«خوبی این نیست که روی خود را به سمت شرق یا غرب بچرخانید. به راستی نیکوکاران کسانی هستند که به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان دارند. کسانی که مقداری از اموال خود را هر چند که دوست دارند به خویشاوندان و یتیمان و نیازمندان و مسافران و گدایان می بخشند و بدهکاران و اسارتان را آزاد می کنند. کسانی که نماز را برپا می دارند و زکات می دهند. که هر گاه به عهد و پیمانی می بندند، وفا می کنند; که در مصیبت ها و مصیبت ها و زمان های خطر ثابت قدم هستند. اینانند که راست می گویند و آنانند که از خدا آگاهند.  قرآن 2:178

«همانا خداوند به عدالت و نیکی به دیگران امر می کند. و دادن مانند خویشاوندان; و از زشتی ها نهی می کند و از منکر آشکار و تجاوز به ناحق آشکار می شود. او شما را پند داد، باشد که متذکر شوید. قرآن 16:91

' و  با توجه به  کسانی که در راه ما جهاد کنند، قطعاً آنها را به راه های خود هدایت خواهیم کرد. و همانا خداوند با کسانی است که به دیگران خدمت می کنند. قرآن 29:70

همانا خداوند با نیکوکاران و نیکوکاران است. قرآن 16:129

«ای مردم! از پروردگارتان بترسید که شما را از یک نفس آفرید و از او جفتش را آفرید و از میان آن دو مردان و زنان بسیار پراکنده شدند. و از خدایی که به نام او به یکدیگر متوسل می شوید بترسید و از خدا پروا دارید.  به ویژه احترام گذاشتن  پیوندهای رابطه همانا خداوند مراقب شماست. قرآن 4: 2

بسم الله الرحمن الرحیم. آغاز هر سوره قرآن

و خیر و شر یکسان نیستند. دفع کردن  بد  با آنچه که بهترین است و آن کس که میان تو و تو دشمنی بود، چنان می شود که گویی دوستی صمیمی است.  ولى جز صابران به هيچ كس داده نمى شود. و جز کسانی که سهم زیادی از خیر دارند، نصیب کسی نمی شود.» قرآن 41:35-36

«آنان که در رفاه و مصیبت انفاق می کنند، و آنان که خشم را فرو می نشانند و از مردم درگذرند. و خداوند نیکوکاران را دوست دارد».  قرآن 3:135

پس خداوند پاداش این دنیا را به آنها داد و پاداشی عالی در آخرت. و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.  قرآن 3:149

و چه کسی در ایمان بهتر از کسی است که خود را تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد و از دین ابراهیم پاکدامن پیروی کند؟ و خداوند ابراهیم را برای دوستی خاص انتخاب کرد.  قرآن 4:126

پس آنها را ببخش و روی گردان  از آنها. همانا خداوند نیکوکاران را دوست دارد». قرآن 5:14

نه بر ضعیفان و نه بر بیماران و نه بر آنان که چیزی برای انفاق نمی یابند، اگر برای خدا و رسولش اخلاص داشته باشند. برای کسانی که کار نیک انجام می دهند، مایه ملامت نیست. و خداوند آمرزنده و مهربان است. قرآن 9:91

و تو ثابت قدم باش. زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را هلاک نمی کند.  قرآن 11:116

آنها پاسخ دادند: "آیا تو یوسف هستی؟" گفت: آری، من یوسف هستم و این برادر من است. خدا واقعاً به ما لطف کرده است. همانا هر کس پرهیزگار باشد و ثابت قدم باشد، خداوند پاداش نیکوکاران را از دست نخواهد داد.  (قرآن 12:91)

نه گوشت آنها به خدا می رسد و نه خون آنها، بلکه این عدالت شماست که به او می رسد. اینچنین آنها را مسخر شما کرده است تا خدا را به خاطر هدایت شما تسبیح گویید. و به نیکوکاران بشارت ده».  قرآن 22:38

«هدايت و رحمتى است براى نيكوكاران». قرآن 31:4

«و اگر خدا و رسولش و سرای آخرت را می‌خواهید، خداوند برای نیکوکاران شما پاداش بزرگی آماده کرده است».  قرآن 33:30

«و کسى که خود را کاملاً تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد، قطعاً به دستگیره محکمى چنگ زده است». و پایان همه کارها نزد خداست. قرآن 31:23

"تو واقعاً رویای خود را برآورده کردی." ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم».  قرآن 37:106

«ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم».  قرآن 37:132

و در راه خدا انفاق کنید و خود را به دست خود تباه نکنید و نیکی کنید. همانا خداوند نیکوکاران را دوست دارد».  قرآن 2:196

و زمانى را به خاطر بياور كه از بنى اسرائيل عهد گرفتيم كه جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر و خويشاوندان و يتيمان و مسكينان احسان كنيد و با مردم به نيكى سخن بگوييد و نماز بگزاريد و زكات بدهيد. ;' پس جز اندکی از شما، به شدت روی برگردانید. قرآن 2:84

از تو می پرسند که چه چیزی انفاق می کنند. بگو: هر چه از مال نیکو و فراوان انفاق می کنید برای پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و نیازمندان و در راه ماندگان باشد. و هر کار خیری انجام دهید، قطعاً خداوند به آن آگاه است».  قرآن 2:216

و خدا را عبادت کن و شریکی برای او قرار نده و به پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و نیازمندان و به همسایه خویشاوند و همسایه غریب و همنشین در کنار تو احسان کن. و رهروان و کسانی که دست راست شما در اختیار آنهاست. همانا خداوند متکبران و فخرفروشان را دوست ندارد.  قرآن 4:37

بگو: بیایید آنچه را که پروردگارتان از آن نهی کرده است برای شما بازگو می کنم: چیزی را شریک او قرار ندهید و به پدر و مادر نیکی کنید و فرزندان خود را از ترس فقر نکشید، ما هستیم. شما و آنها را روزی دهید، و به کارهای زشت، چه آشکار و چه پنهان نزدیک نشوید. و جانی را که خدا مقدس کرده جز به حق نکشید. این همان است که به شما سفارش کرده باشد، باشد که بفهمید.  قرآن 6:152

پروردگارت دستور داده است: جز او را نپرستید و به پدر و مادر احسان کنید. اگر یکی از آنها یا هر دوی آنها نزد تو به پیری رسیدند، هرگز به آنها سخنی مبین انزجار نگو و آنها را سرزنش نکن، بلکه آنها را با سخنی نیکو خطاب کن. قرآن 17:24

و انسان را به نیکی به پدر و مادرش سفارش کردیم. و اگر كوشش كردند كه تو را شريك من قرار دهند كه بدان علم نداري، از آنها اطاعت مكن. بازگشت شما به سوی من است و شما را از آنچه انجام دادید با خبر خواهم کرد.  قرآن 29:9

با مهربانی با آنها همنشین شوید. و اگر آنها را دوست نداشته باشید، چه بسا چیزی را که خداوند در آن خیر بسیار قرار داده است، ناخوش دارید.  قرآن 4:20

و از تو درباره یتیمان می پرسند. بگو: ترويج رفاه آنان كار خير بزرگى است. و اگر با آنها آمیخته باشید، برادران شما هستند. و خداوند مفسده را از مصلح می شناسد. و اگر خدا می خواست تو را به سختی می گرفت. همانا خداوند توانا و حکیم است.  قرآن 2:21

«و چون دیگر خویشاوندان و یتیمان و فقرا در تقسیم میراث حاضر شدند، چیزی از آن به آنان عطا کن و با آنان سخنان نیکو بگو».  قرآن 4: 9

آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، بخشنده اند  خداوند  عشق را در آنها ایجاد خواهد کرد  قلبها.' قرآن 19:97

اگر انفاق خود را منتشر کنید، خوب است، اما اگر آن را پنهان کنید و به فقرا بدهید، برای شما بهتر است و بخشی از بدی های شما را کفاره می دهد. خداوند از آنچه انجام می دهید آگاه است. قرآن 2:271

«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقه‌های خود را با تذکر و آزار باطل نکنید، چنانکه کسی که مال خود را برای دیده شدن مردم انفاق می‌کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. مَثَل او مانند سنگ صاف [بزرگ] است که بر آن گرد و غبار است و بارانی به آن می زند و آن را برهنه می کند. آنها نمی توانند چیزی از آنچه به دست آورده اند [نگه دارند]. و خداوند قوم کافران را هدایت نمی کند. قرآن 2:264

گفتار نیکو همراه با آمرزش بهتر از انفاق و آزار است. خدا مطلق است، کلمنت. قرآن 2:263