Promoting peace and harmony from an Abrahamic perspective

"ایمان" چیست؟

ایمان را می توان به عنوان داشتن «اعتماد یا اطمینان کامل به کسی یا چیزی» توصیف کرد. هر چه بیشتر به خدا ایمان داشته باشیم، بیشتر به او «ایمان» داریم.  

وفاداری کیفیت وفاداری یا قابل اعتماد بودن است. وقتی صحبت از تعاملات و روابط انسانی به میان می‌آید، اغلب متوجه می‌شویم که این دو مفهوم دست به دست هم می‌دهند و هر چه یکی از آنها وفادارتر و قابل اعتمادتر باشد، احتمال اینکه دیگران به آن شخص یا چیز اعتماد کنند، بیشتر می‌شود.

وقتی نوبت به خالق ما می‌رسد، از دیدگاه ابراهیمی به ما توصیه می‌شود که همیشه، در سختی و آسانی، در زمان مصیبت و مبارزه، ایمان کامل خود را به خدا داشته باشیم، و به ما توصیه می‌شود که بگوییم «ایمان داریم» اینطور نیست. بس است و ایمان ما با اعمال و رفتارمان آزمایش و تأیید خواهد شد. این زندگی یک آزمایش ایمان است، و مردم اغلب در کتاب مقدس به عنوان "درخت" توصیف می شوند - جایی که اگر ایمان ما به خدا قوی باشد، ریشه های قوی داریم که ما را در هنگام طوفان محکم روی پاهایمان نگه می دارد. گفتار و گفتار و رفتار ما مؤید ایمان به خداست که در دل داریم. مانند درختانی که در خاک حاصلخیز ریشه محکمی دارند، ایمان به خدا و گفتار و رفتارمان به ما کمک می‌کند تا میوه‌های فراوانی بکاریم که برای دنیا مفید است. «کلام» خدا را می‌توان به عنوان «حقیقت» و «حکمت» توصیف کرد و با استفاده از آن، خودمان می‌توانیم «خلاق‌تر» شویم.  در کتاب مقدس آموزش داده شده است که هر چیزی که به عنوان ما وجود دارد  درک و درک از طریق "کلام" او ایجاد شد. از طریق پذیرش "ایمان" به خدا و "کلام" او، ما به دست می آوریم  دسترسی به خود زندگی و هدف معنوی وجود ما به عنوان انسان در وجود فیزیکی.  

ما گاهی شاخه‌های مختلف «دین» را «مذهب‌های» مختلف توصیف می‌کنیم. اما از خود بپرسیم که آیا منشأ و خدای شاخه‌ها و برچسب‌ها و گروه‌های مذهبی مختلف یکی است و آیا اوست که ما در آن هستیم. توصیه می شود که اعتماد خود را از طریق پیامی که به گروه های مختلف ارسال می شود قرار دهیم، پس چرا آن را "ایمان" مفرد نمی نامیم؟ آیا به این دلیل است که ایمان خود را به ادیان و پیامبران و رسولان برتر از آفریدگار خود و رسالت او که با آنها فرستاده شده است قرار داده ایم؟ (رجوع کنید به دین و سنت)

در کتاب مقدس می آموزیم که ایمان یک مفهوم نسبی و نامتناهی است. همیشه می توان در طول زندگی خود نسبت به زمان دیگری، از فردی به فرد دیگر، ایمان بیشتری و کمتر به خدا ایمان داشت. ما همچنین می بینیم که اعلام اینکه ما "تسلیم" اراده خدا هستیم و به او "ایمان" داریم، لزوماً یک فرد را به عنوان "مؤمن" تعریف نمی کند. این گفتار است که با اعلام ایمان به او تسلیم شدن در برابر اراده او را به دیگران تأیید می کند، اما این کردار ما است که گفتار ما را از طریق کردار و رفتارمان تأیید می کند و اطاعت از آنچه گفته ایم به آن ایمان داریم تا حقیقت در ما باشد. ایجاد کننده. بنابراین متوجه می‌شویم که در میان ما عده‌ای هستند که ادعا می‌کنند به چیزی ایمان دارند و به آن ایمان دارند، در حالی که اعمالشان بر خلاف گفتارشان متفاوت است و از قانونی که ادعا می‌کنند به آن اعتقاد دارند، اطاعت نمی‌کنند.   ما افراد دیگری را می یابیم که ممکن است به شیوه ای صالح عمل کنند، اما آنچه را در دل دارند با گفتار خود تأیید نمی کنند. بسیارند کسانی که آشکارا اعتراف می کنند که به آفریدگاری اعتقاد ندارند و ایمان ندارند و گفتار و کردارشان مؤید این مطلب است - هر چند کردار و گفتارشان ممکن است باعث آسیب به دیگران شود - حداقل در مورد بی ایمانی خود صادق و راستگو هستند. عده‌ای هم هستند که خالصانه به دنبال حقیقت هستند و در دل ایمان دارند، در گفتار خود به آن راست می‌گویند و ایمان خود را آشکارا اعلام می‌کنند و سپس اعمال و رفتار خود را بر همین اساس استوار می‌کنند تا در فراز و نشیب‌های زندگی به آنها کمک کنند. بیایید از خود بپرسیم کدام گروه در داشتن صلح و هماهنگی واقعی در درون خود و در روابط خود با یکدیگر موفق ترند؟  

چرا "ایمان" مهم است؟

همه ما می توانیم آنچه را که به آن ایمان داریم انتخاب کنیم. هر چه ایمان ما قوی تر باشد، بیشتر به آن اعتماد می کنیم.  

اگر بخواهیم با خالق خود و همچنین با یکدیگر رابطه مسالمت آمیزی برقرار کنیم، «ایمان» و «وفا» بسیار مهم است. درست مانند داشتن "اعتماد به" کسی یا چیزی، یا "قابل اعتماد" بودن، پایه های ارتباط ما با خالق خود و با یکدیگر است.  

از دیدگاه ابراهیمی - "ایمان به خدا" برای ما "پناهگاه" و "امید" و "صخره" ایجاد می کند تا به عنوان پایه ای برای زندگی خود استفاده کنیم. بدون آن، ساختمان‌هایی که می‌سازیم در زمان‌های آزمایش فرو می‌ریزند - در طول طوفان، و چون درخت‌ها (مانند انسان‌ها) بدون آن نمی‌ایستند یا رشد نمی‌کنند - بدون ایمان به خدا به عنوان پایه و اساس ما نمی‌توانیم بهترین پتانسیل‌های خود را بهره‌ور کنیم. بدون ایمان، ما فقط موجوداتی فیزیکی با محدودیت‌های فراوان هستیم - زمانی که به خدا و در نتیجه توانایی‌های خود "باور" می‌کنیم، یاد می‌گیریم که چگونه نسبت به خود و هدفمان در زندگی صادق باشیم - و با ایمان "بالقوه" به وجود می‌آید. به منبع تمام زندگی متصل شوید - با مومن ترین، قابل اعتمادترین کسی که سپس دروازه ها را به روی احتمالات و جهان های جدیدی می گشاید که ما هرگز نمی دانستیم وجود دارند ...

​

از منظر معنوی - جایی که "ایمان به خدا" وجود دارد، نور وجود دارد. هر چه ایمان ما قوی تر باشد، این نور روشن تر است. از آنجایی که خدا منبع نور است، ما نیز می‌توانیم مانند چراغ‌هایی باشیم که نور خود را به دیگران می‌تابانند - تا زمانی که از نور ابدی او به عنوان سوخت و راهنمایی خود استفاده کنیم.  با این نور، خرد می آید و با خرد امکان "خلاق تر" بودن به وجود می آید. (به بخش حکمت مراجعه کنید)  

​

​

​

چگونه "ایمان" می تواند به ما کمک کند؟

​

هرچه «ایمان» ما به خدا قوی‌تر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که در آنچه معتقدیم علت اوست، «استقامت» کنیم.  برقراری عدالت و صلح و کمک به دیگرانی که از لحاظ دارایی مادی کمتر از خودمان خوش شانس هستند. هر چه ایمان ما قوی تر باشد، کمتر شک می کنیم یا ایمان خود را از دست می دهیم یا امیدمان را از دست می دهیم. ایمان به ما امید می دهد و امید به ما آرامش می دهد. ایمان به خدا  به ما اجازه می دهد تا به خودمان ایمان داشته باشیم و  در این راه راه عدالت و عدالت و صلح را دنبال کنید  جهان  

​

هر چه ایمان ما به خالقمان قوی تر باشد، احتمال اینکه مسیرهایی را دنبال کنیم که بهتر است خودمان را دنبال کنیم، با هدف گفتار و رفتار خوب، ما را قادر می سازد از تجربیات گذشته خود بیاموزیم، از طریق تفکر و توجه به خرد به دست آوریم، از گناهان خود توبه کنیم.  راه خود را اصلاح کنیم،  و فرصت های جدیدی ایجاد کنید که می تواند به دیگران کمک کند.  

​

هر چه بیشتر به خدا اعتماد کنیم، بیشتر می آموزیم که او قابل اعتمادترین است- و آرزو می کنیم که خودمان قابل اعتمادتر و وفادارتر شویم تا سزاوار اعتماد نیز باشیم. این شامل راستگویی و وفادار ماندن به کسانی است که با آنها قرارداد بسته ایم. این مستلزم آن است که به وعده های خود وفادار بمانیم و  تعهدات هم نسبت به خالق خود و هم نسبت به یکدیگر.  دری را باز می کند  گفتار و رفتار ما مطابق با نیت و آنچه در دل ماست باشد. وقتی در درون خود و دیگران صادق باشیم، به خود اجازه می‌دهیم که از قلب خود پیروی کنیم و دیگران را نیز به انجام آن دعوت کنیم. هر چه دیگران بیشتر متوجه شوند که ما قابل اعتماد و راستگو هستیم، احتمال اعتماد آنها به ما بیشتر خواهد شد. هر چه بیشتر به یکدیگر اعتماد کنیم، احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانیم با اعتماد و وفاداری روابط موفق سالمی با یکدیگر برقرار کنیم.  

​

هر چه ایمان ما به خدا قوی تر باشد، بیشتر می شویم  به رحمت و مغفرت او اعتماد کن این به ما اجازه می دهد  به سوی او روی آورید و ایمان داشته باشید که بعد از اینکه اشتباه کنیم یا خطا کنیم بخشیده می شویم تا زمانی که  سعی کنیم راه خود را اصلاح کنیم و از اشتباهاتی که مرتکب می شویم درس بگیریم. پس ایمان به او به ما این امکان را می دهد که بپذیریم ما به عنوان انسان فانی هستیم، اشتباه می کنیم و اشتباه کردن بخشی از رشد ماست و  توسعه به معنای معنوی هر چه بیشتر به صفات او و ذات بخشنده او ایمان داشته باشیم، بیشتر می توانیم  تلاش  تا آن را در زندگی و روابطمان با یکدیگر و بقیه خلقت بگنجانیم.  

​

با ایمان به خدا امید می آید. امید یک مفهوم اساسی است که می تواند به ما کمک کند در مواقع سختی و مبارزه صبورتر و استقامت کنیم. امید ما را قادر می‌سازد تا در دنبال کردن راهی که باور داریم حقیقت است، ریسک بیشتری بپذیریم و به ما کمک می‌کند با عدم قطعیتی که با ندانستن فردا چه خواهد آمد، بهتر برخورد کنیم. امید به ما کمک می کند تا راه خود را در تاریکی پیدا کنیم و می تواند تأثیر مثبت زیادی بر سلامت روانی، عاطفی و جسمی ما داشته باشد. بدون امید - ادامه دادن در روزهای سخت چه فایده ای دارد؟  

​

با ایمان استقامت می آید. این به ما امکان می دهد در زمان سختی تسلیم نشویم،  اما در عوض به ما کمک می کند تا بر چالش ها غلبه کنیم یا از آنها درس بگیریم و در ایمان قوی تر شویم.  

​

​

چگونه "ایمان" می تواند به دیگران کمک کند؟

​

ایمان ما به خدا می تواند هم به خودمان و هم به دیگران کمک کند. از آنجایی که به تابیدن لامپی در تاریکی که روح ما را احاطه کرده است کمک می کند، دیگران نیز می توانند در صورت تمایل از این نور برای راهنمایی آنها استفاده کنند. وقتی یا اگر آنها نیز به خدا روی آورند و کاملاً به او ایمان و اعتماد کنند، می توانند از چراغ های خود برای راهنمایی دیگران نیز استفاده کنند. بدین ترتیب ما مانند ظروف نور او می شویم، ایمان، اعتماد، امید، قوت بر نیرو، نور بر نور، کمک به هدایت یکدیگر در مسیرها و سفرهای خود به سوی خالق خود - منبع نور و هستی، سرچشمه معرفت. از خرد، از وفاداری و امید. از طریق افزایش ایمان خود می توانیم الگوهای بهتری در گفتار و رفتار خود باشیم تا به راهنمایی دیگران کمک کنیم. با ایمان، عشق به خالق ما به وجود می آید، و هر چه بیشتر او را دوست داشته باشیم، بیشتر می توانیم یکدیگر را دوست داشته باشیم و به یکدیگر مهربانی و شفقت و بخشش نشان دهیم. اینها به کاشتن بذرهای ایمان در قلب دیگران کمک می کنند و به ما کمک می کنند تا بتوانیم با یکدیگر آن گونه رفتار کنیم که خودمان دوست داریم با ما رفتار شود.  به این ترتیب ایمان کمک می کند تا قلب های ما را در "برادری" و "خواهر" متحد کنیم. ما مانند یک خانواده می‌شویم که روابطمان بر پایه‌ای محکم از ایمان به خالقمان - خدای جهانی - بنا شده است، و با آن صلح و عشق و مهربانی و عدالت و همه مفاهیم زیبای دیگری می‌آیند که بر اساس صفات زیبای او زندگی می‌کنیم.  

​

برای افزایش "ایمان" خود به خدا چه کنیم؟

​

در اینجا چند راه مهم وجود دارد که می توانیم ایمان خود را به خدا بر اساس کتاب مقدس محافظت و تأیید کنیم:

​

درخواست مستقیم از خدا برای کمک

​

فروتنی (به بخش فروتنی مراجعه کنید)

​

توبه و بخشش (به بخش "بخشش" مراجعه کنید)

​

راستگو بودن، صادق بودن، در عین داشتن صداقت (به حقیقت و درستی مراجعه کنید)

​

جستجوی حقیقت از طریق دانش با پرسش و استفاده از عقل و عقل و وفادار ماندن به خود و درک حقیقت  (به بخش «جستجوی دانش» مراجعه کنید)

​

جستجوی خرد از طریق دانش و تجربه (به بخش «جستجوی خرد» مراجعه کنید)

​

از طریق تأمل و ذهن آگاهی (به بخش "بازتاب" و "ذهن آگاهی" مراجعه کنید)

​

قدردانی از طریق گفتار و رفتار (به بخش سپاسگزاری مراجعه کنید)

​

برپایی نماز یا مراقبه منظم برای او  ذکر (به بخش دعا مراجعه کنید)

​

سعی کنید در هر کاری که انجام می دهیم او را به یاد آورید (آگاهی خدا)

​

روزه یا اعمال قربانی (به بخش قربانی مراجعه کنید)

​

اعطای خیریه منظم از فراتر از نیازهای ما به منظور افراد کم اقبال ایجاد کنید (به بخش خیریه یا اهدا مراجعه کنید)

​

پشتکار (به بخش استقامت مراجعه کنید)

​

پیگیری عدالت (به بخش عدالت مراجعه کنید)  

​

به تنوع احترام بگذارید (به بخش احترام مراجعه کنید)

​

گرفتن  مسئولیت گفتار و رفتار ما

​

رفتار کردن با یکدیگر به گونه ای که خودمان دوست داریم با ما رفتار شود

​

​

دنیایی را تصور کنید که در آن تک تک ما مسئولیت گفتار و رفتار خود را بر عهده بگیریم و در ایمان به خود متحد باشیم.  جهانی  خدا - با وجود تفاوت‌هایمان در رنگ، پس‌زمینه، فرهنگ، برچسب‌ها، جنسیت، زبان، محبت به یکدیگر نشان می‌دهیم.  دل ما همه به جستجو گرایش دارد  خالق ما و برقراری رابطه قوی با منبع همه هستی- و بنابراین با یکدیگر.  

​

نقل قول های کتاب مقدس در مورد "ایمان".

​

​

"کلام تو چراغی است برای هدایت پاهای من و روشنایی برای راه من."  مزمور 119:105

​

​

«خداوند نور آسمانها و زمین است. مَثَل نور او مانند طاقچه ای است که در آن چراغی است، چراغ در شیشه است، شیشه ای که گویی ستاره ای مرواریدی (سفید) است که از (روغن) درخت زیتون پربرکت روشن شده است، نه از مشرق. و نه غرب، که نفت آن تقریباً می درخشد، حتی اگر آتش دست نخورده باشد. نور بر نور خداوند هر که را بخواهد به نور خود هدایت می کند. و خداوند برای مردم مثال می زند و خدا به هر چیزی داناست. در معابد خدا اجازه داده است که برانگیخته شود و نام او در آنجا به یادگار بماند. بامدادان و شامگاهان در آنجا او را تسبیح می‌گویند. افرادی که نه تجارت و نه قاچاق آنها را منحرف نمی کند  یاد خدا و برپا داشتن نماز و ادای زکات از روزی که دلها و چشمها متمایل شود و خداوند آنها را به نیکوترین اعمالشان جزا دهد و از فضل خود بیفزاید. و خداوند هر که را بخواهد بدون حساب روزی می دهد.  قرآن 24:35-36

​

خداوند نور و نجات من است - از چه کسی بترسم؟ خداوند سنگر زندگی من است - از چه کسی بترسم؟ مزمور 27:1

​

آری جان من در خدا آرامش پیدا کن. امید من از اوست  به راستی که او صخره و نجات من است. او قلعه من است، من تکان نخواهم خورد.  نجات و عزت من به خدا بستگی دارد. او صخره توانا، پناهگاه من است.  ای مردم همیشه به او اعتماد کنید. دلهای خود را به سوی او بریزید که خدا پناهگاه ماست. مزمور 62:5-8

​

​

«از طریق ایمان می‌فهمیم که جهان‌ها با کلام خدا ساخته شده‌اند، به طوری که چیزهای دیده از چیزهایی که ظاهر می‌شوند ساخته نشده‌اند.» عبرانیان 11:3

​

اگر پدر و مادرم مرا ترک کنند، خداوند مرا خواهد پذیرفت.  مزمور 27:10

​

بگذار صبح به من خبر عشق بی پایان تو بدهد، زیرا من به تو اعتماد کرده ام. راهی را که باید بروم به من نشان بده، زیرا زندگی خود را به تو می سپارم. مزمور 143:8

اما من به تو اعتماد دارم، خداوند. می گویم: تو خدای منی.  زمان من در دستان توست. مزمور 31:14-15

خداوند را که مرا نصیحت می کند ستایش خواهم کرد. حتی شبها قلبم به من دستور می دهد.  من همیشه چشمم به پروردگار است. با او در دست راست من تکان نخواهم خورد.  تو راه زندگی را به من می دانی. تو مرا در حضورت سرشار از شادی خواهی کرد و در دست راستت از لذت های ابدی برخوردار خواهی شد. مزمور 16:7-8، 11

«اگرچه در وادی سایه مرگ قدم بردارم، از هیچ بدی نمی ترسم، زیرا تو با من هستی.»  مزمور 23:4             

روح خود را به دستان تو می سپارم. مرا رهایی بخش، خداوند، خدای امین من. مزمور 31:5

به خداوند توکل کن و نیکی کن. در زمین ساکن شوید و از چراگاه امن لذت ببرید.  از خداوند لذت ببرید و او خواسته های دلتان را به شما خواهد داد. مزمور 37:3-4

او شما را با پرهای خود خواهد پوشاند و زیر بالهای او پناه خواهید برد. وفاداری او سپر و حصار شما خواهد بود.  مزمور 91:4

آرام باش و بدان که من خدا هستم. مزمور 46:10

اما تو، ای خداوند، سپر دور من هستی، جلال من، آن کسی که سرم را بالا می‌گیرد.  من خداوند را صدا می زنم و او از کوه مقدسش مرا اجابت می کند.  دراز می کشم و می خوابم؛ دوباره بیدار می شوم، زیرا خداوند مرا حمایت می کند.  مزمور 3: 3-5

من چشمانم را به سمت کوه ها بلند می کنم - کمک من از کجا می آید؟  کمک من از جانب خداوند، خالق آسمان و زمین است. مزمور 121: 1-2

من تو را می خوانم، ای خدای من، زیرا تو مرا اجابت خواهی کرد. گوش خود را به سوی من بگردان و دعای مرا بشنو.  شگفتی های عشق بزرگت را به من نشان بده، ای که با دست راستت کسانی را که به تو پناه می برند از شر دشمنانشان نجات می دهی.  مرا چون چشمان خود نگه دار. مرا در سایه بال هایت پنهان کن.  مزمور 17:6-8



خداوندا به تو پناه آورده ام. بگذار هرگز شرمنده نشم  در عدالت خود مرا نجات ده و رهایی بخش. گوش خود را به سوی من بگردان و مرا نجات ده.  صخره پناهگاه من باش که همیشه می توانم به آنجا بروم. دستور بده تا مرا نجات دهی، زیرا تو صخره و قلعه منی.  ای خدای من، مرا از دست شریران، از چنگ شریر و ظالم رهایی بخش.  زیرا تو امید من بودی، پروردگار مقتدر، و اطمینان من از دوران جوانی ام.  از بدو تولد بر تو تکیه کرده ام. تو مرا از شکم مادرم بیرون آوردی. من همیشه تو را ستایش خواهم کرد.  مزمور ۷۱: ۱-۶

​

'هنوز  من همیشه با تو ام؛ تو منو با دست راستم بگیر شما راهنمایی کنید  مرا با نصیحت خود، و پس از آن مرا به جلال خواهی برد. من جز تو چه کسی را در بهشت دارم؟ و زمین جز تو چیزی ندارد.  گوشت و قلب من  ممکن است شکست بخورد،  اما خدا هست  قدرت  از قلبم  و سهم من  برای همیشه…. اما در مورد من،  نزدیک بودن به خدا خوبه من ساخته ام  حاکمیت  خداوند  پناهگاه من من خواهم  از تمام اعمالت بگو.  مزمور 73:23-26، 28:  

هنگامی که به سختی فشار می آمد، نزد خداوند فریاد زدم. او مرا به یک  جای جادار پروردگار است  با من؛ من نگران نخواهم بود. چه میتوان  فانی های صرف  با من انجام دهد؟ پروردگار است  با من؛ او هست  یاور من من نگاه می کنم  پیروزی  بر دشمنان من.  مزمور 118:5-7: 

من خداوند را طلبیدم و او مرا اجابت کرد. او مرا از تمام ترس هایم نجات داد.  کسانی که به او می نگرند درخشنده اند. صورت آنها هرگز با شرم پوشیده نمی شود.  مزمور 34:4-5



نور و عنایت وفادارت را برایم بفرست، بگذار مرا هدایت کنند. بگذار مرا به کوه مقدس تو بیاورند، به مکانی که تو در آن ساکنی. مزمور 43:3

​

'بنابراین  نترس،  برای  من با تو هستم؛ نباش  ناامید، زیرا من خدای شما هستم. تقویت خواهم کرد  تو و  کمک  شما؛ من خواهم  از شما حمایت کند  با من  دست راست صالح.  اشعیا 41:10:  

​

وقتی از آبها عبور کنی، من با تو خواهم بود. و از طریق نهرها بر شما چیره نخواهند شد. هنگامی که از میان آتش گذر می کنی، نخواهی سوخت، و شعله تو را نخواهد سوخت. اشعیا 43:2

شما آن‌ها را داخل نگه خواهید داشت  صلح کامل که  ذهن است  باقی ماند  تو، چون آنها  اعتماد  در شما. برای همیشه به خداوند اعتماد کنید، زیرا خداوند، خود خداوند است  راک ابدی. اشعیا 26:3-4:  

«ای که به صهیون مژده می‌دهی، بر کوهی بلند برو. ای که به اورشلیم مژده می دهی، صدایت را با فریاد بلند کن، آن را بلند کن،  نترس؛ به شهرهای یهودا بگویید: «اینجاست  شما  خداوند!"  دیدن،  را  پادشاه  خداوند  می آید  با قدرت، و او با بازوی توانا حکومت می کند. بنگر که پاداش او با اوست و جزای او با او همراه است. او گله خود را مانند گله نگهداری می کند  چوپان: بره ها را در بغل جمع می کند و  آنها را به قلب خود می برد. او به آرامی کسانی را که جوان دارند رهبری می کند. اشعیا 40:9-11:  

'آیا نمی دانید؟ نشنیده ای؟ خداوند خدای ابدی و خالق انتهای زمین است.  او خسته و خسته نمی شود و درک او را هیچ کس نمی تواند درک کند. او  به خسته ها نیرو می دهد  و  قدرت افراد ضعیف را افزایش می دهد. حتی جوانان نیز خسته و خسته می شوند و مردان جوان می لغزند و زمین می خورند. اما کسانی که  امید در  خداوند  قدرت خود را تجدید خواهد کرد. آنها مانند عقاب بر روی بالهای خود اوج خواهند گرفت. آنها خواهند دوید و خسته نمی شوند  راه برو و غش نکن. اشعیا 40:28-31:  

آیا من به شما دستور نداده ام؟ قوی و شجاع باشید. نترس و هراسان مباش، زیرا یهوه خدایت هر جا که بروی با توست. یوشع 1:9

با تمام دل به خداوند توکل کن و بر عقل خود تکیه مکن. در همه راههایتان تسلیم او شوید و او راههای شما را راست خواهد کرد.  امثال 3: 5-6

'اگر چه  درخت انجیر جوانه نمی‌زند و انگور روی انگور نیست، هر چند محصول زیتون از بین برود و مزارع غذا تولید نکنند، گرچه نه گوسفندی در آغل باشد و نه گاو در غرفه‌ها،  با این حال من خوشحال خواهم شد  در  پروردگارا، من خواهم بود  شادی آور  که در  خدایا نجات دهنده من  خداوند مقتدر قوت من است. او پاهایم را مانند پای آهو قرار می دهد، او مرا قادر می سازد تا بر بلندی ها قدم بگذارم. حبقوق 3: 17-19

​

«آیا ندانسته‌ای که خداوند چگونه مثالی می‌زند و سخنی نیکو مانند درختی نیکو می‌سازد که ریشه‌اش استوار و شاخه‌هایش در آسمان است؟ میوه خود را همیشه به اذن پروردگارش می دهد. و خداوند برای مردم مثالهایی می آورد که شاید متذکر شوند. و مَثَل کلمه بد مانند درخت بدی است که از سطح زمین کنده شده و استواری ندارد. خداوند كسانى را كه ايمان آورده اند با كلام استوار در زندگى دنيا و آخرت ثابت مى دارد. و خداوند ستمکاران را گمراه می کند. و خداوند هر چه بخواهد انجام می دهد. قرآن 14:24-27

دو گروه از شما نزدیک بود شکست بخورند، ولی خدا پروردگارشان بود.  مؤمنان بر خدا توکل می کنند. قرآن 3:122

​

و بر خدا توکل کن. خدا کسانی را که بر او توکل می کنند دوست دارد.* اگر خدا از شما حمایت کند، هیچ کس نمی تواند شما را شکست دهد. و اگر او شما را رها کند، چه کسی دیگر می تواند از شما حمایت کند؟  مؤمنان بر خدا توکل می کنند. قرآن 3: 159-160

​

ای کسانی که ایمان آورده اید، نعمت های خدا را بر خود یاد کنید. هنگامی که برخی دستان خود را برای تجاوز به شما دراز کردند، از شما محافظت کرد و دست آنها را باز داشت. شما باید خدا را رعایت کنید.  مؤمنان بر خدا توکل می کنند. قرآن 5:11

​

دو مرد که مورد احترام و برکت خداوند بودند، گفتند: از دروازه وارد شوید، اگر تازه وارد شوید، قطعاً پیروز خواهید شد.  اگر مؤمن هستید، باید بر خدا توکل کنید.» قرآن 5:23

​

«مؤمنان واقعی کسانی هستند که وقتی خدا یاد می شود دلهایشان می لرزد و چون آیات او بر آنها خوانده شود ایمانشان قوی می شود.  بر پروردگارشان توکل می کنند. قرآن 8:2

​

'...  اگر کسی بر خدا توکل کند، خداوند قادر و حکیم است. قرآن 8:49

بگو: به ما چیزی نمی رسد، مگر آنچه خدا برای ما مقرر داشته است، او پروردگار و سرور ما است.  مؤمنان بر خدا توکل می کنند.» قرآن 9:51

موسی گفت: ای قوم من، اگر واقعاً به خدا ایمان آورده اید، اگر واقعاً تسلیم هستید، بر او توکل کنید. گفتند ما بر خدا توکل داریم، پروردگارا ما را از آزار این قوم ستمگر نجات بده. قرآن 10:84-85

​

گفت: ای قوم من، اگر دلیل محکمی از جانب پروردگارم داشته باشم چه می شود، اگر نعمت بزرگی به من عنایت کرده باشد چه می شود؟ نمی خواهم آنچه را که شما را به آن امر می کنم انجام دهم، فقط می خواهم همین تعداد را اصلاح کنم. هدایت من کاملاً به خدا بستگی دارد.  من به او اعتماد کرده ام. من کاملاً به او تسلیم شده ام. قرآن 11:88

​

آینده آسمانها و زمین از آن خداست و همه کارها در دست اوست.  او را بپرستید و بر او توکل کنید. پروردگارت هرگز از آنچه انجام می دهی غافل نیست. قرآن 11:123  

​

و گفت: ای پسرانم از یک در وارد نشوید، از درهای جداگانه وارد شوید، اما من نمی‌توانم شما را از چیزی که خدا مقدر کرده است نجات دهم، همه قضاوتها از آن خداست، من بر او توکل دارم  همه توکل کنندگان بر او توکل خواهند کرد.» قرآن 12:67

​

فرستادگانشان به آنها گفتند: ما انسان‌هایی مانند شما نیستیم، ولی خدا هر کس را از میان بندگانش انتخاب کند برکت می‌دهد. چرا توكل نكنيم بر خدا در حالى كه او ما را به راههاى ما هدايت كرده است، ما در برابر آزار و اذيت شما استقامت خواهيم كرد.  همه توکل کنندگان بر خدا توکل کنند.» قرآن 14:11-12

​

​

بر زنده ای که هرگز نمی میرد توکل کن و او را تسبیح و تسبیح گوی. او به گناهان مخلوقات خود کاملاً آگاه است. قرآن 25:58

​

​

'از این رو،  به خدا توکل کن...»  قرآن 27:79

​

و  به خدا توکل کن خدا به عنوان وکیل کفایت می کند. قرآن 33:3

از کافران و منافقان اطاعت مکن و به ناسزاگویی آنها بی اعتنایی کن  بر خدا توکل کن خدا به عنوان وکیل کفایت می کند. قرآن 33:48

اگر از آنها بپرسی که آسمانها و زمین را چه کسی آفریده است؟ خواهند گفت: «خداوند». بگو: پس چرا در کنار خدا بتهایی قرار می دهید؟ اگر خدا برای من مصیبتی بخواهد، آیا آنها می توانند چنین بلایی را برطرف کنند؟ بگو: خدا مرا بس است.  بر او توکل می کنند. قرآن 39:38

«هر چه به شما داده شود، چیزی جز مواد موقت این زندگی نیست. آنچه خدا در اختیار دارد برای کسانی که دارند بسیار بهتر و جاودانه است  ایمان بیاور و بر پروردگارشان توکل کن». قرآن 42:36

​

"توطئه مخفیانه ایده شیطان است که از طریق آن می خواهد به کسانی که ایمان آورده اند آسیب برساند." با این حال، او نمی تواند بر خلاف اراده خدا به آنها آسیب برساند.  مؤمنان بر خدا توکل می کنند. قرآن 58:10

​

خداوند: غیر از او خدایی نیست.  مؤمنان بر خدا توکل می کنند. قرآن 64:13

​

و او را از جایی که انتظارش را نداشت روزی می دهد.  هر کس بر خدا توکل کند او او را بس است. دستورات خدا انجام می شود. خداوند برای هر چیزی سرنوشتش را مقدر کرده است. قرآن 66:3

بگو: او بخشنده ترین است.  ما به او ایمان داریم و به او اعتماد داریم. ...» قرآن 67:29

​

هنگامی که ایوب دعا کرد: «پروردگارا، به سختی گرفتار شدم، به من رحم کن که تو مهربانترین رحم‌کنندگانی، پس او را اجابت کردیم و گرفتاری را که بر او بود برطرف کردیم و به قوم خود و امثال آنان با آنان رحمتی از جانب ما و تذکری برای خدمتگزاران عطا کرد». قرآن 21:83-84

«... و مرد ماهی را [یاد کن] آن گاه که خشمگین شد و گمان کرد که بر او [چیزی] حکم نمی کنیم. و در تاریکیها ندا داد که معبودی جز تو نیست، منزهی، من از ستمکاران بودم. پس او را اجابت کردیم و او را از اندوه نجات دادیم. و این گونه مؤمنان را نجات می دهیم. قرآن 21:87

و زکریا هنگامی که پروردگارش را ندا داد: پروردگارا مرا تنها نگذار. هر چند تو بهترین وارثان هستی. دعای او را مستجاب کردیم و پسرش جان را با بارور ساختن همسرش به او عطا کردیم. آنها افرادی بودند که در کارهای خیر با یکدیگر رقابت می کردند و ما را با عشق و احترام دعا می کردند. با ما همگی مردمی متواضع بودند...» قرآن 89:90

​

«و آن که باکره خود را حفظ کرد، پس از روح خود در او دمیدیم و او و پسرش را نشانه ای برای همه موجودات قرار دادیم». قرآن 21:91

​

​

​

​