Promoting peace and harmony from an Abrahamic perspective

​

او همچنین گفت: «ملکوت خدا چنین است. مردی دانه را روی زمین می پاشد. شب و روز، چه بخوابد و چه برخیزد، بذر جوانه می زند و می روید، هر چند نمی داند چگونه. خاک به خودی خود دانه تولید می کند - ابتدا ساقه، سپس سر و سپس هسته کامل در سر. به محض رسیدن دانه، داس را روی آن می گذارد، زیرا خرمن فرا رسیده است.» مرقس 4:26-29

باز هم به شما می گویم که عبور شتر از سوراخ سوزن آسان تر از ورود ثروتمند به ملکوت خداست.» متی 19:24

«دو نفر به فلان صراف بدهکار بودند. یکی پانصد دینار به او بدهکار بود و دیگری پنجاه دینار. هیچ یک از آنها پولی برای بازپرداخت او نداشتند، بنابراین او بدهی هر دو را بخشید. حالا کدام یک از آنها او را بیشتر دوست خواهند داشت؟» سیمون پاسخ داد: "فکر می کنم کسی که بدهی بزرگتر را داشت بخشیده شد." عیسی گفت: «شما درست قضاوت کردید. لوقا 7:41-43

"تو روشنایی دنیا هستی. شهری که روی تپه ساخته شده نمی تواند پنهان بماند. مردم هم چراغی روشن نمی کنند و زیر کاسه می گذارند. در عوض آن را روی پایه‌اش می‌گذارند و به همه افراد خانه نور می‌دهد.» متی 5:14-15

او به آنها گفت: «آیا چراغی می‌آورید که زیر کاسه یا تخت قرار دهید؟ در عوض، آن را روی پایه اش نمی گذارید؟ زیرا آنچه پنهان است برای آشکار شدن است، و آنچه پنهان است برای آشکار شدن. اگر کسی برای شنیدن گوش دارد، بشنود.» لوقا 4:21-25

«هیچ کس چراغی را روشن نمی‌کند و در کوزه‌ای سفالی پنهان می‌کند یا زیر تخت نمی‌گذارد. در عوض آن را روی پایه می گذارند تا کسانی که وارد می شوند نور را ببینند. زیرا هیچ چیز پنهانی نیست که آشکار نشود و هیچ چیز پنهانی نیست که شناخته نشود یا آشکار نشود. بنابراین نحوه گوش دادن خود را به دقت در نظر بگیرید. هر که داشته باشد بیشتر داده خواهد شد. هر که ندارد، آنچه را که فکر می‌کند دارد، از او گرفته می‌شود.» لوقا 8:16-18

یک بار یک متخصص در شریعت برخاست تا عیسی را آزمایش کند. او پرسید: «استاد، برای به ارث بردن حیات جاودانی چه باید بکنم؟» «در شریعت چه نوشته شده است؟» او جواب داد. "چگونه آن را می خوانی؟" او پاسخ داد: "خداوند، خدای خود را با تمام دل و با تمام جان و با تمام قوت و با تمام عقل خود دوست بدار" و "همسایه خود را مانند خود دوست بدار." عیسی پاسخ داد: «درست پاسخ دادی. «این کار را بکن تا زنده بمانی.» اما او خواست خود را توجیه کند، از عیسی پرسید: «و همسایه من کیست؟» عیسی در پاسخ گفت: «مردی از اورشلیم به اریحا می‌رفت که دزدان به او حمله کردند. لباس هایش را درآوردند و کتک زدند و رفتند و نیمه جان او را رها کردند. اتفاقاً کشیشی از همان جاده می رفت و وقتی مرد را دید از آن طرف رد شد. همینطور یک لاوی وقتی به آنجا رسید و او را دید، از آن طرف گذشت. اما یک سامری هنگام سفر به جایی که آن مرد بود آمد. و چون او را دید، بر او رحم کرد. نزد او رفت و زخمهایش را پانسمان کرد و روغن و شراب ریخت. سپس آن مرد را سوار بر الاغ خود کرد و به مسافرخانه ای آورد و از او مراقبت کرد. روز بعد دو دیناری بیرون آورد و به صاحب مسافرخانه داد. او گفت: "مواظب او باشید، و وقتی برگشتم، هر هزینه اضافی را که ممکن است داشته باشید، به شما بازپرداخت خواهم کرد." "به نظر شما کدام یک از این سه نفر همسایه مردی بود که به دست دزدان افتاد؟" کارشناس قانون پاسخ داد: آن که به او رحم کرد. عیسی به او گفت: برو و همینطور عمل کن. لوقا 10:25-37

سپس عیسی به آنها گفت: «فرض کنید که دوستی دارید و در نیمه شب نزد او می‌روید و می‌گویید: «ای دوست، سه قرص نان به من قرض بده. یکی از دوستانم در سفر نزد من آمده است و هیچ غذایی ندارم که به او تقدیم کنم. و فرض کنید یکی از درون پاسخ دهد: «مرا اذیت نکن. در از قبل قفل شده است و من و فرزندانم در رختخواب هستیم. من نمی توانم بلند شوم و چیزی به تو بدهم. من به شما می گویم که با وجود اینکه به خاطر دوستی برنمی خیزد و به شما نان نمی دهد، اما به خاطر جسارت بی شرمانه شما حتماً برمی خیزد و به اندازه نیاز به شما می دهد. لوقا 11: 5-8

و این مَثَل را به آنها گفت: «زمین مردی ثروتمند محصول فراوانی داشت. با خودش فکر کرد: «چه کنم؟ من جایی برای ذخیره محصولاتم ندارم. «سپس گفت، این کاری است که من انجام خواهم داد. انبارهایم را خراب می‌کنم و انبارهای بزرگ‌تر می‌سازم و غلات مازاد خود را در آنجا ذخیره می‌کنم. و من به خودم می گویم: «شما برای سالیان دراز مقدار زیادی غلات ذخیره کرده اید. زندگی را آسان بگیرید؛ بخور، بیاشام و شاد باش.» «اما خدا به او گفت: «ای احمق! در همین شب زندگی شما از شما خواسته خواهد شد. پس چه کسی آنچه را برای خود آماده کرده‌اید به دست خواهد آورد؟» «کسی که برای خود چیزهایی ذخیره کند اما نزد خدا ثروتمند نباشد، چنین خواهد بود.» لوقا 12:16-21

«بنابراین هر که این سخنان من را بشنود و آنها را عملی کند مانند مرد حکیمی است که خانه خود را بر صخره بنا کرده است. باران بارید، نهرها بلند شد و بادها وزیدند و بر آن خانه کوبیدند. اما سقوط نکرد، زیرا پایه اش بر صخره بود. اما هر که این سخنان من را بشنود و به آن عمل نکند، مانند مرد احمقی است که خانه خود را بر روی شن بنا کرده است. باران بارید، نهرها برخاستند و بادها وزیدند و بر آن خانه کوبیدند و با ریزش شدیدی فرو ریخت.» متی 7:24-27

«چرا مرا «خداوندا، خداوند» می‌خوانی و به آنچه می‌گویم عمل نمی‌کنی؟ در مورد هرکسی که نزد من می آید و سخنان مرا می شنود و آنها را عملی می کند، به شما نشان خواهم داد که چگونه هستند. آنها مانند مردی هستند که خانه ای می سازد که اعماق زمین را کنده و پایه را بر سنگ گذاشته است. وقتی سیل آمد، سیلاب به آن خانه رسید، اما نتوانست آن خانه را تکان دهد، زیرا خوب ساخته شده بود. اما کسی که سخنان مرا می شنود و به آنها عمل نمی کند، مانند مردی است که خانه ای بدون پایه بر زمین ساخته است. لحظه ای که سیلاب به آن خانه اصابت کرد، فرو ریخت و ویرانی آن کامل شد.» لوقا 6:46-49

مردم شراب نو را در مشک های کهنه نمی ریزند. اگر این کار را انجام دهند، پوست ها می ترکند. شراب تمام می شود و مشک ها خراب می شوند. نه، آنها شراب تازه را در مشک های نو می ریزند و هر دو حفظ می شوند.» متی 9:17

«هیچ کس یک تکه پارچه چروک نشده روی لباس کهنه نمی دوزد. در غیر این صورت، قطعه جدید از قدیمی جدا می شود و پارگی را بدتر می کند. و هیچ کس شراب نو را در مشک های کهنه نمی ریزد. در غیر این صورت، شراب پوست‌ها را می‌تركند و شراب و مشك‌ها هر دو تباه می‌شوند. نه، آنها شراب نو را در مشک های نو می ریزند.» مرقس 2:21-22

و هیچ کس شراب نو را در مشک های کهنه نمی ریزد. در غیر این صورت، شراب جدید پوست ها را می شکند. شراب تمام می شود و مشک ها خراب می شوند. نه، شراب جدید باید در پوسته های جدید ریخته شود. و هیچ کس پس از نوشیدن شراب کهنه، شراب نو را نمی خواهد، زیرا می گویند: "کهنه بهتر است." لوقا 5:37-39

وگرنه چگونه می توان وارد خانه مرد قوی شد و اموال او را غارت کرد مگر اینکه او ابتدا مرد قوی را ببندد؟ و سپس خانه اش را خراب می کند. متی 12:29

در واقع هیچ کس نمی تواند وارد خانه یک مرد قوی شود مگر اینکه ابتدا او را ببندد. سپس می تواند خانه مرد قوی را غارت کند. مرقس 3:27

هنگامی که یک مرد قوی، کاملا مسلح، از خانه خود محافظت می کند، دارایی او در امان است. اما وقتی فردی قوی‌تر به او حمله می‌کند و بر او غلبه می‌کند، زره‌ای را که مرد به آن اعتماد کرده بود از میان می‌برد و غارتش را تقسیم می‌کند. لوقا 11:21-22

آنگاه در مَثَل چیزهای زیادی به آنها گفت و گفت: «کشاورزی بیرون رفت تا بذر خود را بکارد. در حال پراکندن دانه، مقداری در مسیر افتاد و پرندگان آمدند و آن را خوردند. برخی بر روی مکان های صخره ای سقوط کردند، جایی که خاک زیادی نداشت. به سرعت رشد کرد، زیرا خاک کم عمق بود. اما وقتی خورشید طلوع کرد، گیاهان سوختند و خشک شدند، زیرا ریشه نداشتند. دانه های دیگر در میان خارها افتاد که رشد کردند و گیاهان را خفه کردند. بذر دیگری روی خاک خوب افتاد، جایی که محصولی به بار آورد - صد، شصت یا سی برابر آنچه کاشته شده بود. هر که گوش دارد، بشنود.» متی 13:3-9

"گوش کنید! کشاورز بیرون رفت تا بذرش را بکارد. در حال پراکندن دانه، مقداری در مسیر افتاد و پرندگان آمدند و آن را خوردند. برخی بر روی مکان های صخره ای سقوط کردند، جایی که خاک زیادی نداشت. به سرعت رشد کرد، زیرا خاک کم عمق بود. اما وقتی خورشید طلوع کرد، گیاهان سوختند و خشک شدند، زیرا ریشه نداشتند. دانه‌های دیگر در میان خارها افتاد که رشد کردند و گیاهان را خفه کردند، به طوری که آنها غلات نباریدند. بذر دیگری روی خاک خوب افتاد. آمد، رشد کرد و محصولی به بار آورد، بعضی سی، بعضی شصت و بعضی صد برابر». آنگاه عیسی گفت: هر که برای شنیدن گوش دارد، بشنود. مرقس 4: 3-9

«کشاورزی بیرون رفت تا بذر خود را بکارد. در حالی که او دانه را پراکنده می کرد، مقداری در مسیر افتاد. پایمال شد و پرندگان آن را خوردند. برخی روی زمین سنگی افتادند و وقتی بالا آمد، گیاهان خشک شدند زیرا رطوبت نداشتند. بذر دیگری در میان خارها افتاد که با آن رشد کردند و گیاهان را خفه کردند. بذر دیگری روی خاک خوب افتاد. بالا آمد و صد برابر بیشتر از آنچه کاشته شد محصول داد.»

چون این را گفت، ندا داد: هر که گوش شنوا دارد، بشنود. لوقا 8: 5-8

عیسی مَثَل دیگری به آنها گفت: «پادشاهی آسمان مانند مردی است که بذر نیکو در مزرعه خود کاشت. اما در حالی که همه خواب بودند، دشمن او آمد و در میان گندم ها علف کاشت و رفت. زمانی که گندم جوانه زد و سر تشکیل داد، علف های هرز نیز ظاهر شدند. «خادمان صاحبش نزد او آمدند و گفتند: «آقا، آیا در مزرعه خود بذر نیکو نکارید؟ پس علف های هرز از کجا آمده اند؟ او پاسخ داد: «یک دشمن این کار را کرد. "خادمان از او پرسیدند، "می خواهی برویم و آنها را بالا بکشیم؟" او پاسخ داد: نه، زیرا در حالی که علف های هرز را می کشی، ممکن است گندم را با آنها از ریشه کنی. بگذارید هر دو تا زمان برداشت با هم رشد کنند. در آن هنگام به دروگران خواهم گفت: ابتدا علف های هرز را جمع آوری کنید و در دسته ها ببندید تا بسوزانند. سپس گندم را جمع کن و به انبار من بیاور.» متی 13:24-30

سپس این مَثَل را گفت: «مردی در تاکستان خود درخت انجیری داشت که می‌روید تا میوه‌ای از آن بجوید، اما چیزی نیافت. پس به مردی که مواظب تاکستان بود گفت: سه سال است که می‌آیم تا میوه این درخت انجیر را بگردم و چیزی نیافتم. قطعش کن! چرا باید خاک را مصرف کند؟» مرد پاسخ داد: «آقا، یک سال دیگر آن را به حال خود رها کنید، و من اطراف آن را حفر می‌کنم و به آن کود می‌دهم. اگر سال بعد میوه بدهد، خوب است! اگر نه، آن را کاهش دهید.» لوقا 13: 6-9

او مَثَل دیگری را به آنها گفت: «پادشاهی آسمان مانند دانه خردلی است که مردی آن را گرفت و در مزرعه خود کاشت. گرچه از همه دانه‌ها کوچک‌ترین است، اما وقتی رشد می‌کند، بزرگ‌ترین گیاه باغ است و به درخت تبدیل می‌شود، به طوری که پرندگان می‌آیند و در شاخه‌هایش می‌نشینند.» او مَثَل دیگری به آنها گفت: «ملکوت آسمان. مانند مخمری است که زنی آن را گرفت و در حدود شصت مثقال آرد مخلوط کرد تا تمام خمیر عمل کند.» متی 13:31-33

دوباره پرسید: «ملکوت خدا را با چه مقایسه کنم؟ مانند مخمری است که زنی آن را گرفت و در حدود شصت مثقال آرد مخلوط کرد تا تمام خمیر عمل کند.» لوقا 13:20-21

باز هم، ملکوت آسمان مانند تاجری است که به دنبال مرواریدهای خوب است. وقتی یکی از باارزش ها را یافت، رفت و هر چه داشت فروخت و خرید. متی 13:45-46

بار دیگر، ملکوت آسمان مانند توری است که در دریاچه فرود آمده و انواع ماهی ها را صید می کند. وقتی پر شد، ماهیگیران آن را در ساحل کشیدند. سپس نشستند و ماهی های خوب را در سبدها جمع کردند، اما بد را دور انداختند. در پایان عصر اینگونه خواهد بود. فرشتگان خواهند آمد و شریران را از صالحان جدا می کنند و در کوره ای فروزان می اندازند که در آنجا گریه و دندان قروچه خواهد بود. متی 13:47-50

ملکوت آسمان مانند گنجی است که در مزرعه پنهان شده است. وقتی مردی آن را یافت، دوباره آن را پنهان کرد و سپس با خوشحالی رفت و هر چه داشت فروخت و آن مزرعه را خرید. متی 13:44

فرض کنید یکی از شما می خواهد یک برج بسازد. آیا ابتدا نمی‌نشینید و هزینه را تخمین می‌زنید تا ببینید آیا پول کافی برای تکمیل آن دارید؟ زیرا اگر شالوده را بنا کنی و نتوانی آن را تمام کنی، هر که آن را ببیند تو را مسخره می کند و می گوید: این شخص شروع به ساختن کرد و نتوانست تمام کند. «یا فرض کنید پادشاهی در شرف جنگ با پادشاه دیگری است. آیا او ابتدا نمی‌نشیند و فکر می‌کند که آیا با ده هزار نفر می‌تواند با کسی که بیست هزار نفر به او می‌آید مخالفت کند؟ اگر نتواند، هیئتی می فرستد در حالی که دیگری هنوز راه زیادی دارد و شرایط صلح را می خواهد. به همین ترتیب، کسانی از شما که از هر چه دارید دست نمی کشند، نمی توانند شاگرد من باشند. لوقا 14:28-33

ببین یکی از این کوچولوها رو تحقیر نکن. زیرا من به شما می گویم که فرشتگان آنها در آسمان همیشه چهره پدر من در آسمان را می بینند. "شما چی فکر میکنید؟ اگر مردی صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها سرگردان شود، آیا آن نود و نه را روی تپه ها رها نمی کند و به دنبال آن گوسفندی که سرگردان شده است نمی رود؟ و اگر آن را بیابد، به راستی به شما می‌گویم، از آن یک گوسفند خوشحال‌تر است تا نود و نهی که سرگردان نشدند. به همین ترتیب پدر شما در آسمان مایل نیست که هیچ یک از این کوچک ها هلاک شوند. متی 18:10-14

«فرض کنید یکی از شما صد گوسفند دارد و یکی از آنها را گم می کند. آیا او نود و نه را در سرزمین باز رها نمی کند و به دنبال گوسفند گمشده نمی رود تا آن را پیدا کند؟ و چون آن را پیدا کرد با خوشحالی آن را روی دوش خود می گذارد و به خانه می رود. سپس دوستان و همسایگان خود را فرا می خواند و می گوید: با من شاد باشید. من گوسفند گمشده ام را پیدا کرده ام. لوقا 15:4-6

«بنابراین، ملکوت آسمان مانند پادشاهی است که می‌خواست با بندگانش حساب باز کند. هنگامی که او شروع به تسویه حساب کرد، مردی را که ده هزار کیسه طلا به او بدهکار بود، برای او آوردند. از آنجایی که قادر به پرداخت نبود، ارباب دستور داد که او و همسر و فرزندانش و هر چه داشت برای بازپرداخت بدهی فروخته شود. در این هنگام خادم در برابر او به زانو افتاد. او التماس کرد: "با من صبور باش، و من همه چیز را پس خواهم داد." ارباب خادم به او رحم کرد و قرض را باطل کرد و او را رها کرد. اما وقتی آن خادم بیرون رفت، یکی از هم خدمتکاران خود را یافت که صد سکه نقره به او بدهکار بود. او را گرفت و شروع کرد به خفه کردنش. آنچه را که به من مدیونی پس بده! او خواست. خدمتکار همکارش به زانو افتاد و از او التماس کرد که با من صبر کن تا آن را پس بدهم. "اما او نپذیرفت. در عوض، او رفت و مرد را به زندان انداخت تا بتواند بدهی را بپردازد. خادمان دیگر وقتی دیدند چه اتفاقی افتاده، خشمگین شدند و رفتند و همه آنچه را که رخ داده بود به ارباب خود گفتند. "سپس ارباب خادم را به داخل فراخواند. "ای غلام شریر"، او گفت: "من تمام آن بدهی تو را فسخ کردم، زیرا تو از من التماس کردی. آیا نباید همانگونه که من به تو رحم کردم به همکارت رحم میکردی؟ اربابش با عصبانیت او را به زندان بانان سپرد تا شکنجه شود تا تمام بدهی هایش را پس بدهد. «پدر آسمانی من با هر یک از شما این گونه رفتار خواهد کرد، مگر اینکه برادر یا خواهر خود را از صمیم قلب ببخشید.» متی 18:23-35

یا فرض کنید زنی ده سکه نقره دارد و یکی را گم می کند. آیا او چراغی روشن نمی کند، خانه را جارو نمی کند و با دقت جستجو نمی کند تا آن را پیدا کند؟ و چون آن را می یابد، دوستان و همسایگان خود را فرا می خواند و می گوید: «با من شادی کن. من سکه گم شده ام را پیدا کردم. لوقا 15: 8-9

عیسی ادامه داد: «مردی بود که دو پسر داشت. کوچکتر به پدرش گفت: پدر، سهم من از دارایی را به من بده. پس اموالش را بین آنها تقسیم کرد. اندکی پس از آن، پسر کوچکتر همه چیز را جمع کرد، به کشوری دور رفت و در آنجا ثروت خود را در زندگی وحشی هدر داد. پس از آن که همه چیز را خرج کرد، در تمام آن کشور قحطی شدیدی شد و او شروع به نیازمندی کرد. پس رفت و خود را به یکی از شهروندان آن کشور اجیر کرد و او او را به مزارع خود فرستاد تا خوک ها را سیر کند. او آرزو داشت شکمش را از غلاف هایی که خوک ها می خوردند پر کند، اما هیچ کس چیزی به او نداد. «وقتی به خود آمد، گفت: «چند نفر از مستخدمین پدرم غذا دارند و من در اینجا از گرسنگی می‌میرم! من به راه می افتم و نزد پدرم باز می گردم و به او می گویم: ای پدر، به آسمان و تو گناه کرده ام. من دیگر لایق این نیستم که پسر شما خوانده شوم. مرا مانند یکی از اجیر خود قرار ده. پس برخاست و نزد پدر رفت. «اما در حالی که هنوز راه زیادی نداشت، پدرش او را دید و بر او دلسوزی کرد. به طرف پسرش دوید و دستش را دور او انداخت و او را بوسید. «پسر به او گفت: «ای پدر، من به آسمان و تو گناه کردم. من دیگر لایق این نیستم که پسر شما خوانده شوم. اما پدر به خادمان خود گفت: «سریع! بهترین عبا را بیاور و بر تنش کن. انگشتر را به انگشت و صندل به پاهایش بزنید. گوساله پروار را بیاورید و بکشید. بیایید جشن بگیریم و جشن بگیریم. زیرا این پسر من مرده بود و دوباره زنده شد. او گم شد و پیدا شد. بنابراین آنها شروع به جشن گرفتن کردند. در همین حال، پسر بزرگتر در مزرعه بود. وقتی نزدیک خانه آمد، موسیقی و رقص شنید. پس یکی از خادمان را صدا زد و از او پرسید که چه خبر است؟ او پاسخ داد: برادرت آمده است و پدرت گوساله پروار را کشته است، زیرا او را سالم و سلامت بازگردانده است. برادر بزرگتر عصبانی شد و حاضر نشد داخل شود. پس پدرش بیرون رفت و از او التماس کرد. اما او در جواب پدرش گفت: ببین! در تمام این سالها بنده تو بودم و از دستورات تو سرپیچی نکردم. با این حال تو هرگز حتی یک بز جوان به من ندادی تا بتوانم با دوستانم جشن بگیرم. اما وقتی این پسرت که دارایی تو را با فاحشه ها هدر داده به خانه می آید، گوساله پروار شده را برای او می کشی! پدر گفت: «پسرم، تو همیشه با من هستی و هر چه دارم مال توست. اما ما باید جشن می گرفتیم و خوشحال می شدیم، زیرا این برادر شما مرده بود و دوباره زنده شده است. گم شد و پیدا شد.» لوقا 15:11-32

عیسی به شاگردان خود گفت: «مرد ثروتمندی بود که مدیرش متهم به هدر دادن اموالش بود. پس او را صدا زد و از او پرسید: «این چه چیزی است که درباره تو می شنوم؟ حساب مدیریت خود را بدهید، زیرا دیگر نمی توانید مدیر باشید. مدیر با خود گفت: «حالا چه کار کنم؟ استادم داره کارم رو میگیره من آنقدر قوی نیستم که حفاری کنم و از التماس خجالت می کشم - می دانم چه کار خواهم کرد تا وقتی اینجا کارم را از دست دادم، مردم از من در خانه هایشان استقبال کنند. «پس هر یک از بدهکاران ارباب خود را فراخواند. از اولی پرسید: چقدر به ارباب من مدیونی؟ او پاسخ داد: نهصد گالن روغن زیتون. مدیر به او گفت، صورت حسابت را بگیر، سریع بنشین و آن را چهارصد و پنجاه بساز. "سپس از دومی پرسید: "و چقدر بدهی؟" او پاسخ داد: «هزار بوشل گندم. او به او گفت، صورتحساب خود را بردار و هشتصدش کن. "استاد مدیر نادرست را تحسین کرد زیرا او زیرکانه عمل کرده بود. زیرا اهل دنیا در برخورد با همنوع خود از اهل نور زیرکترند. من به شما می گویم که از مال دنیا برای یافتن دوستان برای خود استفاده کنید تا وقتی از بین رفت در خانه های ابدی پذیرفته شوید. «هر کس را بتوان با اندک اعتماد کرد، می‌توان به بسیاری نیز اعتماد کرد، و هر کس با بسیار کم ناصادق باشد، با بسیار نیز ناصادق خواهد بود. پس اگر در اداره مال دنیوی امین نبوده اید، چه کسی ثروت واقعی را به شما اعتماد خواهد کرد؟ و اگر در اموال دیگری امین نبوده ای، چه کسی مال خودت را به تو می دهد؟ هیچ کس نمی تواند به دو ارباب خدمت کند. یا از یکی متنفر خواهی شد و دیگری را دوست خواهی داشت یا به یکی دل بسته و دیگری را تحقیر می کنی. شما نمی توانید هم به خدا و هم به پول خدمت کنید.» لوقا 16:1-13

مرد ثروتمندی بود که لباس ارغوانی و کتان نازک می پوشید و هر روز در تجمل زندگی می کرد. در دروازه او گدائی به نام لازاروس خوابیده بود که زخم‌هایش را پوشانده بود و مشتاق خوردن چیزی بود که از سفره مرد ثروتمند می‌افتاد. حتی سگ ها هم آمدند و زخم هایش را لیسیدند. «زمانی فرا رسید که گدا درگذشت و فرشتگان او را به کنار ابراهیم بردند. آن مرد ثروتمند نیز مرد و دفن شد. در هادس، جایی که در عذاب بود، به بالا نگاه کرد و ابراهیم را از دور دید که ایلعازر در کنارش بود. پس او را صدا زد: پدر ابراهیم، بر من رحم کن و ایلعازر را بفرست تا نوک انگشتش را در آب فرو کند و زبانم را خنک کند، زیرا من در این آتش عذاب دارم. اما ابراهیم پاسخ داد: پسرم، به خاطر داشته باش که تو در طول زندگی چیزهای خوبت را دریافت کردی، در حالی که ایلعازر چیزهای بد را دریافت کرد، اما اکنون او در اینجا تسلی یافته است و تو در عذاب هستی. و علاوه بر همه اینها، بین ما و شما شکاف بزرگی ایجاد شده است، به طوری که کسانی که می خواهند از اینجا به سوی شما بروند، نه می توانند از آنجا به سوی ما بروند. او پاسخ داد: «پس از تو می‌خواهم، ای پدر، ایلعازر را نزد خانواده‌ام بفرست، زیرا من پنج برادر دارم. آنها را انذار کند تا آنها نیز به این مکان عذاب نیایند. ابراهیم گفت: موسی و پیامبران را دارند. به آنها گوش فرا دهند.» او گفت: «نه، پدر ابراهیم، اما اگر کسی از مردگان نزد آنها برود، توبه خواهند کرد.» "او به او گفت: "اگر به موسی و پیامبران گوش ندهند، حتی اگر کسی از مردگان برخیزد، قانع نخواهند شد."" لوقا 16:19-31.

فرض کنید یکی از شما خدمتکاری دارد که در حال شخم زدن یا نگهداری از گوسفندان است. آیا هنگامی که از صحرا وارد شود، به خادم خواهد گفت: "بیا و بنشین تا غذا بخوریم؟" پس از آن می توانید بخورید و بیاشامید؟ آیا از بنده تشکر خواهد کرد زیرا آنچه را که به او گفته شده بود انجام داد؟ پس شما نیز هنگامی که هر آنچه را که به شما گفته شده انجام دادید، بگویید: «ما بندگان نالایق هستیم. ما فقط وظیفه خود را انجام دادیم.» لوقا 17:7-10

«دو مرد برای دعا به معبد رفتند، یکی فریسی و دیگری باجگیر. فریسی کنار خود ایستاد و دعا کرد: «خدایا، تو را شکر می‌کنم که مانند سایر مردم - دزد، بدکار، زناکار - یا حتی مانند این باجگیر نیستم. هفته‌ای دو بار روزه می‌گیرم و یک دهم تمام درآمدم را می‌دهم. «اما باجگیر از دور ایستاده بود. او حتی به آسمان نگاه نمی کرد، بلکه سینه خود را می زد و می گفت: خدایا به من گناهکار رحم کن. «به شما می گویم که این مرد به جای دیگری، در حضور خدا عادل به خانه رفت. زیرا همه کسانی که خود را بالا می برند، فروتن می شوند و آنان که خود را فروتن می سازند، سرافراز می شوند.» لوقا 18:10-14

زیرا ملکوت آسمان مانند صاحب زمینی است که صبح زود بیرون رفت تا برای تاکستان خود کارگرانی اجیر کند. او پذیرفت که برای آن روز یک دینار به آنها بپردازد و آنها را به تاکستان خود فرستاد. «حدود نه صبح او بیرون رفت و دیگران را دید که در بازار ایستاده بودند و هیچ کاری انجام نمی دادند. او به آنها گفت: "شما هم بروید و در تاکستان من کار کنید، و من هر چه درست است به شما خواهم داد." پس رفتند. او دوباره حوالی ظهر و حدود سه بعد از ظهر بیرون رفت و همان کار را کرد. حدود پنج بعد از ظهر او بیرون رفت و دید که دیگران هنوز در اطراف ایستاده بودند. او از آنها پرسید: "چرا تمام روز اینجا ایستاده اید و هیچ کاری انجام نمی دهید؟" آنها پاسخ دادند: «چون کسی ما را استخدام نکرده است. او به آنها گفت: "شما هم بروید و در تاکستان من کار کنید." «وقتی غروب شد، صاحب تاکستان به سرکارگر خود گفت: «کارگران را صدا کن و مزدشان را بپرداز، از آخرین اجیر شده شروع کن تا اولی». کارگرانی که حدود پنج بعد از ظهر استخدام شده بودند، آمدند و هر کدام یک دینار دریافت کردند. بنابراین وقتی کسانی که برای اولین بار استخدام شدند، آمدند، انتظار داشتند بیشتر دریافت کنند. اما هر یک از آنها یک دینار نیز دریافت کردند. وقتی آن را دریافت کردند، شروع کردند به غر زدن علیه صاحب زمین. گفتند: «اینانی که آخرین بار استخدام شدند فقط یک ساعت کار کردند و تو آنها را با ما که بار کار و گرمای روز را به دوش کشیده‌ایم برابر کردی». اما او به یکی از آنها پاسخ داد: «ای دوست، من در حق شما بی انصافی نمی کنم. قبول نکردی با یک دینار کار کنی؟ حقوقتو بگیر و برو من می خواهم به کسی که آخرین بار استخدام شده است همان چیزی را که به شما داده ام بدهم. آیا من حق ندارم با پول خودم کاری را که می خواهم انجام دهم؟ یا به خاطر سخاوتمندی من حسادت می ورزی؟» پس آخرین ها اولین خواهند بود و اولین ها آخرین خواهند بود. متی 20: 1-16

"شما چی فکر میکنید؟ مردی بود که دو پسر داشت. نزد اولی رفت و گفت: پسرم برو امروز در تاکستان کار کن. «سپس پدر نزد پسر دیگر رفت و همین را گفت. جواب داد: قربان می‌خواهم، اما نرفت. «کدام یک از آن دو خواسته پدرش را انجام داد؟» آنها پاسخ دادند: "اولین". عیسی به آنها گفت: «به راستی به شما می‌گویم که باجگیران و فاحشه‌ها پیشاپیش شما به ملکوت خدا وارد می‌شوند. زیرا یحیی نزد شما آمد تا راه عدالت را به شما نشان دهد، و شما به او ایمان نیاوردید، اما باجگیران و فاحشه ها ایمان آوردند. و حتی بعد از اینکه این را دیدی، توبه نکردی و به او ایمان نیاوردی. متی 21:28-32

به مَثَل دیگری گوش کنید: زمین داری بود که تاکستان کاشت. دور آن را دیوار کشید و شرابی در آن حفر کرد و برج دیدبانی ساخت. سپس تاکستان را به چند کشاورز اجاره داد و به جای دیگری نقل مکان کرد. هنگامی که زمان برداشت نزدیک شد، خادمان خود را نزد مستاجران فرستاد تا میوه های او را جمع کنند. مستأجران خادمان او را گرفتند. آنها یکی را کتک زدند، دیگری را کشتند و سومی را سنگسار کردند. سپس خادمان دیگری را بیشتر از دفعه اول نزد آنها فرستاد و مستاجران نیز با آنها رفتار کردند. آخر از همه پسرش را نزد آنها فرستاد. او گفت: "آنها به پسرم احترام خواهند گذاشت." «امّا وقتی مستأجران پسر را دیدند، به یکدیگر گفتند: این وارث است. بیا او را بکشیم و ارثش را بگیریم. پس او را گرفتند و از تاکستان بیرون انداختند و کشتند. «پس چون صاحب تاکستان بیاید با آن مستاجران چه خواهد کرد؟» آنها پاسخ دادند: «او آن بدبختان را به عاقبت بدی خواهد رساند، و تاکستان را به اجاره نشینان دیگر اجاره خواهد داد تا در زمان درو سهم خود را از محصول به او بدهند.» متی 21:33-41

سپس عیسی شروع به صحبت با آنها در مثل کرد: «مردی تاکستانی کاشت. دور آن را دیوار کشید، گودالی برای پرس شراب کند و برج دیدبانی ساخت. سپس تاکستان را به چند کشاورز اجاره داد و به جای دیگری نقل مکان کرد. در زمان درو، خدمتکاری را نزد مستاجران فرستاد تا از میوه های تاکستان از آنها جمع آوری کند. اما او را گرفتند و کتک زدند و دست خالی فرستادند. سپس خدمتکار دیگری را نزد آنها فرستاد. آنها بر سر این مرد زدند و با او رفتار شرم آور کردند. او یکی دیگر را فرستاد و آن یکی را کشتند. او بسیاری دیگر را فرستاد. برخی از آنها را کتک زدند، برخی دیگر را کشتند. او یک پسر برای فرستادن داشت، پسری که او را دوست داشت. آخر از همه او را فرستاد و گفت: به پسرم احترام خواهند گذاشت. «اما مستاجران به یکدیگر گفتند: «این وارث است. بیایید او را بکشیم و میراث از آن ما خواهد شد. پس او را گرفتند و کشتند و از تاکستان بیرون انداختند. «پس صاحب تاکستان چه خواهد کرد؟ او می آید و آن اجاره نشینان را می کشد و تاکستان را به دیگران می دهد. مرقس 12: 1-9

او در ادامه این مَثَل را برای مردم بیان کرد: «مردی تاکستانی کاشت، آن را به چند کشاورز اجاره داد و برای مدتی طولانی رفت. هنگام درو، خدمتکاری را نزد مستاجران فرستاد تا مقداری از میوه تاکستان را به او بدهند. اما مستاجران او را کتک زدند و دست خالی فرستادند. غلام دیگری فرستاد، اما آن یکی را نیز زدند و با شرمندگی رفتار کردند و دست خالی فرستادند. یک سومی را هم فرستاد و او را زخمی کردند و بیرون انداختند. «سپس صاحب تاکستان گفت: چه کنم؟ من پسرم را که دوستش دارم می فرستم. شاید به او احترام بگذارند. «اما وقتی مستاجران او را دیدند، موضوع را با هم صحبت کردند. گفتند: این وارث است. بیایید او را بکشیم و میراث از آن ما خواهد شد. پس او را از تاکستان بیرون انداختند و کشتند. «پس صاحب تاکستان با آنها چه خواهد کرد؟ او خواهد آمد و آن مستأجران را خواهد کشت و تاکستان را به دیگران خواهد داد.» وقتی مردم این را شنیدند گفتند: خدای ناکرده! لوقا 20:9-16

عیسی مجدداً با مَثَل با آنها گفت: «پادشاهی آسمان مانند پادشاهی است که برای پسرش ضیافت عروسی آماده کرده است. خادمان خود را نزد کسانی که به ضیافت دعوت شده بودند فرستاد تا به آنها بگوید که بیایند، اما آنها حاضر به آمدن نشدند.

«سپس چند غلام دیگر فرستاد و گفت: به دعوت شدگان بگویید شامم را آماده کردم: گاوها و گاوهای پروار مرا قصابی کردند و همه چیز آماده است. به ضیافت عروسی بیا. اما آنها توجهی نکردند و رفتند، یکی به مزرعه خود، دیگری به تجارت خود. او لشکر خود را فرستاد و آن قاتلان را نابود کرد و شهر آنها را به آتش کشید. «سپس به خادمان خود گفت: «ضیافت عروسی آماده است، اما کسانی که من دعوت کردم، لیاقت آمدن نداشتند. پس به گوشه خیابان بروید و هرکس را که پیدا کردید به ضیافت دعوت کنید. پس خادمان به کوچه ها رفتند و همه افرادی را که پیدا کردند، چه بد و چه خوب، جمع کردند و تالار عروسی پر از مهمان شد. اما هنگامی که پادشاه برای دیدن مهمانان وارد شد، متوجه مردی شد که لباس عروسی به تن نداشت. او پرسید: "دوست، چطور بدون لباس عروسی وارد اینجا شدی؟" مرد لال بود. «آنگاه پادشاه به خادمان گفت: «دست و پای او را ببندید و او را بیرون بیندازید، در تاریکی، جایی که گریه و دندان قروچه خواهد بود.» "زیرا بسیاری دعوت شده اند، اما تعداد کمی برگزیده می شوند." متی 22:1-14

وقتی یکی از کسانی که با او سر سفره بودند این را شنید، به عیسی گفت: «خوشا به حال کسی که در عید پادشاهی خدا بخورد.» عیسی در پاسخ گفت: «مردی در حال تدارک ضیافت بزرگ بود و میهمانان بسیاری را دعوت کرد. در وقت ضیافت، خادم خود را فرستاد تا به دعوت شدگان بگوید: "بیایید، زیرا اکنون همه چیز آماده است." اما همه آنها به طور یکسان شروع به بهانه تراشی کردند. اولی گفت: «من تازه یک مزرعه خریدم و باید بروم و آن را ببینم. لطفا مرا ببخشید. "یکی دیگر گفت: "من به تازگی پنج یوغ گاو خریدم و در راه هستم تا آنها را امتحان کنم." لطفا مرا ببخشید. یکی دیگر گفت: "من تازه ازدواج کردم، پس نمی توانم بیایم." «خادم برگشت و این را به اربابش گزارش داد. آنگاه صاحب خانه خشمگین شد و به خدمتکار خود دستور داد: «به سرعت به کوچه‌ها و کوچه‌های شهر برو و فقیر، معلول، کور و لنگ را بیاور». خدمتکار گفت: «آقا، آنچه شما دستور دادید انجام شد، اما هنوز جا هست.» "سپس ارباب به خدمتکار خود گفت: "به جاده ها و کوچه های روستایی برو و آنها را مجبور کن که داخل شوند تا خانه من پر شود. من به شما می گویم که هیچ یک از کسانی که دعوت شده اند طعم ضیافت من را نخواهد چشید.» لوقا 14:15-25

حالا این درس را از درخت انجیر بیاموز: به محض اینکه شاخه هایش نرم شد و برگ هایش بیرون آمد، می دانی که تابستان نزدیک است. با این حال، هنگامی که همه این چیزها را می بینید، می دانید که نزدیک است، درست دم در است. به راستی به شما می گویم که این نسل قطعاً نخواهد گذشت تا این همه اتفاق بیفتد. آسمان و زمین از بین خواهند رفت، اما من کلمات هرگز از بین نمی روند متی 24:32-35

«اکنون این درس را از درخت انجیر بیاموز: به محض اینکه شاخه‌هایش نرم شد و برگ‌هایش بیرون آمد، می‌دانی که تابستان نزدیک است. با این حال، وقتی این اتفاقات را می بینید، می دانید که نزدیک است، درست دم در. به راستی به شما می‌گویم، این نسل قطعاً از بین نخواهد رفت تا این که همه اینها اتفاق بیفتد. آسمان و زمین خواهد رفت، اما سخنان من هرگز از بین نخواهد رفت. مرقس 13:28-31

او این مَثَل را به آنها گفت: «به درخت انجیر و همه درختان نگاه کنید. وقتی برگها جوانه زدند، خودتان می بینید و می دانید که تابستان نزدیک است. با این حال، هنگامی که این چیزها را می بینید، می دانید که ملکوت خدا نزدیک است. «به راستی به شما می‌گویم، این نسل قطعاً از بین نخواهد رفت تا این که همه اینها اتفاق بیفتد. آسمان و زمین خواهد رفت، اما سخنان من هرگز از بین نخواهد رفت. لوقا 21:29-33

پس مراقب باشید، زیرا نمی دانید پروردگارتان در چه روزی خواهد آمد. اما این را درک کنید: اگر صاحب خانه می دانست دزد در چه ساعتی از شب می آید، مراقب بود و نمی گذاشت خانه اش را بشکنند. پس شما نیز باید آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی خواهد آمد که انتظارش را ندارید. «پس آن غلام وفادار و دانا کیست که ارباب او را سرپرستی خادمان خاندان خود قرار داده است تا غذای آنها را در وقت مناسب به آنها بدهد؟ برای آن بنده ای که اربابش او را در حال انجام این کار بیابد پس از بازگشت خوب است. به راستی به شما می گویم که او را سرپرست تمام دارایی خود خواهد کرد. اما فرض کنید که آن بنده شرور است و با خود می گوید: "ارباب من مدت زیادی است که دور می ماند" و سپس شروع به کتک زدن همنوعان خود و خوردن و نوشیدن با مستان می کند. مولای آن بنده در روزی می آید که از او انتظار ندارد و ساعتی که از آن بی خبر است. او را تکه تکه خواهد کرد و نزد منافقان برای او مکانی قرار خواهد داد که در آنجا گریه و دندان قروچه باشد.  متی 24:42-51

مانند مردی است که می رود: خانه اش را ترک می کند و خدمتکارانش را که هر کدام وظیفه خود را برعهده دارند مسئول می کند و به کسی که در در است می گوید مراقب باش. «پس مراقب باشید، زیرا نمی‌دانید صاحب خانه چه زمانی برمی‌گردد، خواه در شام یا نیمه‌شب، یا زمانی که خروس بانگ می‌زند، یا سحرگاه. اگر ناگهان آمد، اجازه ندهید شما را در خواب بیابد. آنچه به شما می‌گویم، به همه می‌گویم: مراقب باشید!» مرقس 13:34-37

لباس آماده خدمت بپوشید و چراغهای خود را روشن نگه دارید، مانند خدمتکارانی که منتظرند تا ارباب خود از ضیافت عروسی برگردد، تا وقتی او آمد و در زد، فوراً در را به روی او باز کنند. برای آن بندگانی که اربابشان وقتی می آید آنها را در حال تماشا می بیند خوب است. به راستی به شما می‌گویم، او لباس خدمت را خواهد پوشید، آنها را بر سر سفره می‌نشیند و می‌آید و در انتظار آنها می‌ماند. برای آن بندگانی که اربابشان آنها را آماده می بیند خوب است، حتی اگر در نیمه های شب یا نزدیک صبح بیاید. اما این را درک کنید: اگر صاحب خانه می دانست دزد در چه ساعتی می آید، نمی گذاشت خانه اش را بشکنند. شما نیز باید آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی خواهد آمد که از او انتظار ندارید.» پطرس پرسید: «خداوندا، آیا این مثل را برای ما می‌گویی یا به همه؟» خداوند پاسخ داد: «پس آن مدیر وفادار و حکیم کیست که ارباب او را سرپرستی بندگانش می‌کند تا در وقت مناسب به آنها کمک هزینه غذا بدهد؟ برای آن بنده ای که ارباب پیدا می کند که این کار را می کند، پس از بازگشت خوب است. به راستی به شما می گویم که او را سرپرست تمام دارایی خود خواهد کرد. اما فرض کنید که خادم با خود می گوید: "آقای من خیلی طول می کشد" و سپس شروع به کتک زدن سایر خدمتکاران اعم از زن و مرد و خوردن و نوشیدن و مست شدن می کند. مولای آن بنده در روزی می آید که از او انتظار ندارد و ساعتی که از آن بی خبر است. او را تکه تکه می کند و نزد کافران برایش جایگاهی قرار می دهد. «خادمی که اراده ارباب را بداند و آماده نباشد یا آنچه را که ارباب می‌خواهد انجام ندهد، ضربه‌های بسیار خواهد خورد. اما کسی که نداند و کارهایی را انجام دهد که مستحق عقوبت است، با ضربات اندک کتک خواهد خورد. و از کسی که بسیار به او سپرده شده است، بسیار بیشتر خواسته خواهد شد. لوقا 12:35-48

«در آن زمان ملکوت آسمان مانند ده باکره خواهد بود که چراغهای خود را برداشته و به استقبال داماد بیرون رفتند. پنج نفر از آنها احمق و پنج نفر عاقل بودند. احمقها چراغهای خود را گرفتند اما روغنی با خود نبردند. خردمندان اما روغن را در کوزه ها و چراغ های خود می بردند. مدت زیادی بود که داماد آمد و همه خواب آلود شدند و به خواب رفتند. «نیمه شب فریاد بلند شد: «اینم داماد! برای ملاقات با او بیرون بیا! «آنگاه همه باکره‌ها بیدار شدند و چراغ‌های خود را اصلاح کردند. نادانان به خردمندان گفتند: از روغن خود به ما بده. لامپ های ما در حال خاموش شدن هستند. آنها پاسخ دادند: «نه، ممکن است برای ما و شما کافی نباشد. در عوض به سراغ کسانی بروید که نفت می فروشند و مقداری برای خود بخرید. اما در حالی که آنها برای خرید روغن در راه بودند، داماد از راه رسید. باکره هایی که آماده بودند با او به ضیافت عروسی رفتند. و در بسته شد. «بعداً بقیه هم آمدند. گفتند: «پروردگارا، پروردگارا، در را به روی ما باز کن!» اما او پاسخ داد: "به راستی به شما می گویم، من شما را نمی شناسم." «پس مراقب باشید، زیرا روز و ساعت را نمی‌دانید. متی 25:1-13

باز هم مانند مردی است که به سفر می رود که بندگان خود را فراخواند و مال خود را به آنها سپرد. به یکی پنج کیسه طلا و به دیگری دو کیسه و به دیگری یک کیسه هر کدام به اندازه توانایی خود داد. سپس به سفر خود رفت. مردی که پنج کیسه طلا دریافت کرده بود یک دفعه رفت و پولش را سر کار گذاشت و پنج کیسه دیگر هم به دست آورد. بنابراین، کسی که دو کیسه طلا داشت، دو کیسه دیگر به دست آورد. اما مردی که یک کیسه دریافت کرده بود رفت، سوراخی در زمین حفر کرد و پول اربابش را پنهان کرد. «بعد از مدتها ارباب آن غلامان برگشت و با آنها تسویه حساب کرد. مردی که پنج کیسه طلا دریافت کرده بود، پنج کیسه دیگر را آورد. گفت: «استاد، پنج کیسه طلا به من سپردی. ببینید، من پنج نفر دیگر به دست آورده ام. اربابش پاسخ داد: آفرین، ای بنده خوب و مؤمن! شما به چند چیز وفادار بوده اید. من تو را مسئول خیلی چیزها میکنم. بیا و شادی ارباب خود را به اشتراک بگذار!' «مردی که دو کیسه طلا داشت نیز آمد. او گفت: «استاد، دو کیسه طلا به من امانت دادی. ببینید، من دو مورد دیگر به دست آورده ام. اربابش پاسخ داد: آفرین، ای بنده خوب و مؤمن! شما به چند چیز وفادار بوده اید. من تو را مسئول خیلی چیزها میکنم. بیا و شادی ارباب خود را به اشتراک بگذار!' «سپس مردی که یک کیسه طلا دریافت کرده بود آمد. او گفت: «استاد، می‌دانستم که تو مرد سختی هستی، جایی که نکاشته‌ای درو می‌کنی و جایی که بذری نپراکنده‌ای جمع می‌کنی. پس ترسیدم و بیرون رفتم و طلاهایت را در زمین پنهان کردم. ببینید، این چیزی است که به شما تعلق دارد. ارباب او پاسخ داد: ای بنده تنبل! پس می دانستی که من در جایی که نکاشته ام درو می کنم و در جایی که بذر نپراکنده ام جمع می کنم؟ خوب پس باید پولم را نزد بانکداران سپرده می‌کردی تا وقتی برگشتم با سود آن را پس بگیرم. «پس کیسه طلا را از او بگیر و به کسی که ده کیسه دارد بده. زیرا هر که داشته باشد بیشتر داده خواهد شد و فراوانی خواهد داشت. هر که ندارد، حتی آنچه دارد از او گرفته می شود. و آن بنده بی ارزش را به بیرون بینداز، در تاریکی، جایی که گریه و دندان قروچه خواهد بود.» متی 25:14-30

او گفت: «مردی اصیل به کشوری دور رفت تا خود را به پادشاهی منصوب کند و سپس بازگردد. پس ده تن از خادمان خود را فرا خواند و ده مناس به آنها داد. او گفت: «این پول را تا زمانی که من برگردم کار کن.» اما رعایای او از او متنفر بودند و هیئتی را به دنبال او فرستادند تا بگویند: "ما نمی خواهیم این مرد پادشاه ما شود." «اما او پادشاه شد و به خانه بازگشت. سپس به دنبال خادمانی که پول را به آنها داده بود فرستاد تا بداند با آن چه به دست آورده اند. "اول آمد و گفت: "آقا، مینای شما ده تا دیگر درآمد دارد." آفرین، بنده خوبم! استادش جواب داد «چون در یک موضوع بسیار کوچک قابل اعتماد بوده‌ای، ده شهر را به عهده بگیر.» دومی آمد و گفت: "آقا، مینای شما پنج تا پول دیگر به دست آورده است." ارباب او پاسخ داد: "شما زمام امور پنج شهر را به عهده بگیرید." «سپس غلام دیگری آمد و گفت: «آقا، این منای شماست. من آن را در یک تکه پارچه نگه داشته ام. من از تو می ترسیدم، زیرا تو مرد سختی هستی. آنچه را در آن نگذاشته‌ای بیرون می‌آوری و چیزی را که نکاشته‌ای درو می‌کنی». اربابش پاسخ داد: «ای بنده بدکار، من تو را بر اساس سخنانت قضاوت خواهم کرد! آیا می دانستی که من مرد سختی هستم که چیزی را که در آن نگذاشته ام بیرون می آورم و آنچه را که نکاشته ام درو می کنم؟ "پس چرا پول من را سپرده گذاری نکردی تا وقتی برگشتم بتوانم آن را با بهره جمع کنم؟"

«سپس به حاضران گفت: منای او را از او بگیرید و به کسی بدهید که ده منه دارد. گفتند: «آقا، او قبلاً ده دارد!» او پاسخ داد: «به شما می‌گویم که به هر که داشته باشد، بیشتر داده خواهد شد، اما کسی که چیزی ندارد، آنچه دارد نیز گرفته خواهد شد. اما آن دشمنان من که نمی‌خواستند من بر آنها پادشاه شوم، آنها را به اینجا بیاورید و در مقابل من بکشید.» لوقا 19:12-27

هنگامی که پسر انسان در جلال خود بیاید و همه فرشتگان با او بر تخت جلال خود بنشیند. همه امت ها در حضور او جمع خواهند شد و او مردم را از یکدیگر جدا خواهد کرد همانطور که شبان گوسفندان را از آنها جدا می کند. بزها گوسفندها را در سمت راست و بزها را در سمت چپ خود خواهد گذاشت. «آنگاه پادشاه به کسانی که در سمت راست خود هستند می‌گوید: «بیایید، ای کسانی که پدر من برکت می‌دهد. میراث خود را بگیرید، پادشاهی که از زمان خلقت جهان برای شما آماده شده است. زیرا گرسنه بودم و چیزی به من دادی که بخورم، تشنه بودم و به من آب دادی، غریب بودم و مرا به داخل دعوت کردی، به لباس نیاز داشتم و تو مرا پوشاندی، مریض بودم و مراقب من بودی. من در زندان بودم و تو به دیدار من آمدی.» آنگاه صالحان به او پاسخ خواهند داد: «خداوندا، کی تو را گرسنه دیدیم و به تو سیر کردیم، یا تشنه بودی و به تو آب دادیم؟ چه زمانی تو را غریب دیدیم و دعوتت کردیم و یا به لباس و لباس نیاز داشتیم؟ چه زمانی تو را مریض یا در زندان دیدیم و به ملاقاتت رفتیم؟ «پادشاه پاسخ خواهد داد: «به راستی به شما می‌گویم، هر کاری که برای یکی از کوچک‌ترین برادران و خواهران من کردید، برای من انجام دادید.» «سپس به کسانی که در سمت چپ او هستند می‌گوید: «ای نفرین‌شدگان از من به آتش جاودانی که برای شیطان و فرشتگانش آماده شده است بروید. زیرا گرسنه بودم و چیزی به من ندادی که بخورم، تشنه بودم و چیزی به من ننوشیدی، غریب بودم و مرا به داخل دعوت نکردی، به لباس نیاز داشتم و لباس نپوشیدی، بیمار بودم و در زندان و تو مراقب من نبودی. «آنها نیز پاسخ خواهند داد: «خداوندا، کی تو را گرسنه یا تشنه یا غریب یا محتاج لباس یا بیمار یا در زندان دیدیم و به تو کمک نکردیم؟» او پاسخ خواهد داد: "به راستی به شما می گویم، هر چه برای یکی از کوچکترین آنها انجام ندادید، برای من انجام ندادید." «آنگاه به عذاب ابدی خواهند رفت، اما صالحان به زندگی جاودانی. متی 25:31-46

وقتی متوجه شد که مهمانان چگونه مکان های افتخار را بر سر سفره انتخاب می کنند، به آنها این مَثَل را گفت: «وقتی کسی شما را به جشن عروسی دعوت کرد، جای افتخار را نگیرید، زیرا ممکن است فردی برجسته تر از شما دعوت شده باشد. . اگر چنین است، میزبانی که هر دوی شما را دعوت کرده است، می آید و به شما می گوید: "صندلی خود را به این شخص بدهید." سپس، تحقیر شده، باید کمترین جایگاه را داشته باشید. اما وقتی دعوت شدی، پایین ترین مکان را بگیر تا وقتی میزبانت آمد، به تو بگوید دوست، به جای بهتری برو. سپس در حضور سایر مهمانان از شما تجلیل خواهد شد. زیرا همه کسانی که خود را سرافراز می‌کنند، فروتن خواهند شد و آنانی که خود را فروتن می‌سازند، سربلند خواهند شد.» سپس عیسی به میزبان خود گفت: «وقتی ناهار یا شام می‌خورید، دوستان، برادران یا خواهران، خویشاوندان خود را دعوت نکنید. یا همسایگان ثروتمند شما؛ اگر این کار را انجام دهید، ممکن است شما را به عقب دعوت کنند و بنابراین بازپرداخت خواهید شد. اما وقتی ضیافتی می‌دهی، فقیر، معلول، لنگ، نابینا را دعوت کن و برکت خواهی داشت. اگر چه آنها نمی توانند به شما جبران کنند، اما در قیامت نیکوکاران پاداش خواهید گرفت.» لوقا 14: 7-14